آستانه ابوالفضل العباس: تفاوت میان نسخه‌ها

<br /> [[File:10123500.jpg|thumb|آستانه ابوالفضل‌العباس]][[File:10123500-1.jpg|thumb]]مدفن [[ابوالفضل العباس|حضرت عباس]] فرزند [[امام علی]] (ع) مکنّی به ابوالفضل و مشهور به قمر بنی‌هاشم، در شهر [[کربلا]]. این آستانه تاریخ مشترکی با [[آستانه حسینی|آستانۀ حسینی]] دارد و از مهم‌ترین زیارتگاه‌های شیعیان جهان است. مساحت آستانه بالغ بر ۴,۳۷۰ متر مربع است. حضرت ابوالفضل‌ (ع) که در روز [[عاشورا]] دور از خیمه‌گاه [[امام حسین]] (ع) در میدان نبرد به شهادت رسید، پیکرش در محل باقی ماند و سپس توسط قبیلۀ [[بنی اسد|بنی‌اسد]] دفن شد. در زمان [[مختار ثقفی (۱ـ کوفه ۶۷ ق)|مختار ثقفی]] (۶۶ق) یا به دست او عمارتی بر روی مرقد ساختند و شهر کربلا رو به آبادانی رفت. در ۱۷۰ق به دستور [[هارون الرشید|هارون‌الرشید]]، [[آستانه حسینی|آستانۀ حسینی]] و آستانۀ ابوالفضل عباس (ع) را ویران کردند و زمین آن را شخم زدند. در خلافت [[مامون عباسی (۱۷۰ـ۲۱۸ق)|مأمون عباسی]]، برای جلب خشنودی شیعیان خراسان، آستانه به دست شیعیان بازسازی شد. به فرمان [[متوکل عباسی (۲۰۶ـ۲۴۷ق)|متوکل عباسی]] که دشمنی آشکاری با خاندان علی (ع) داشت، بار دیگر کربلا و آستانه‌های حسینی و ابوالفضل عباس (ع) را ویران کردند و زمین آن را شخم زدند و آب به آن بستند (۲۳۲ق). پس از کشته‌شدن متوکل به‌دست پسرش [[منتصر عباسی|منتصر]] و روی کار آمدن وی، او برخلاف پدر با شیعیان از در دوستی درآمد و کربلا در عصر وی رونق یافت و شیعیان از همه جا به زیارت آستانه‌های مقدسه روی آوردند. در ۳۶۷ق [[عضدالدوله دیلمی|عضدالدولۀ دیلمی]] به زیارت [[نجف]] و [[کربلا]] رفت و همۀ اماکن متبرّکۀ [[عراق]] ازجمله آستانۀ حضرت ابوالفضل (ع) را بازسازی کرد. این کار در ۳۷۲ق به‌پایان رسید و آستانۀ باشکوهی بر مرقد ابوالفضل (ع) بنا شد که آستانۀ کنونی همان است. بعدها نیز تعمیر آستانه در زمان‌های مختلف ادامه داشت و در عهد [[صفویه]] رونق بیشتری یافت. شاه‌اسماعیل صفوی دوازده قندیل از طلای خالص و نیز فرش‌های ابریشمین نفیس برای مفروش‌کردن همۀ حرم به آستانه اهدا کرد و خدمۀ مخصوصی را برای نگاهداری و روشنایی قندیل‌های آستانه قرار داد که تا امروز این خاندان به آل قندیل شهرت دارند. به دستور او کاشی‌کاری گنبد آن تا ۱۳۰۲ق ادامه داشت. در ۱۱۵۳ق [[نادرشاه افشار]] هدایای زیادی را به آستانه فرستاد و تعمیرات وسیعی در این آستانه انجام پذیرفت. در حملۀ سعود بن عبدالعزیز (وهابی) فرمانروای [[عربستان سعودی|عربستان]] به شهر کربلا در [[عید غدیر]] ۱۲۱۶ق، آستانۀ ابوالفضل (ع) تخریب شد و همۀ اشیای قیمتی و هدایای نفیس موجود به یغما رفت و هزاران تن قتل‌عام شدند. پس از این حمله، [[فتحعلی شاه قاجار (۱۱۸۵ـ اصفهان ۱۲۵۰ق)|فتحعلی‌شاه قاجار]] و مردم نیکوکار ایران از بذل هیچ کمکی دریغ نورزیدند و همۀ خرابی‌ها را ترمیم کردند، و آستانه بازسازی و تعمیر و ضریح نقره‌ای که اهدایی فتحعلی‌شاه بود، در ۱۲۲۷ق نصب شد. [[ناصرالدین شاه قاجار|ناصرالدین‌شاه قاجار]] نیز کاشی‌کاری [[گنبد (معماری)|گنبد]] را مرمت کرد و شیخ عبدالحسین شیخ العراقین، وصی [[امیرکبیر|میرزا تقی‌خان امیرکبیر]]، از محل ثلث ارثیۀ او تعمیرات وسیعی را در آستانه به انجام رساند. هم‌اکنون آستانه دارای صحنی چهارگوش است که حرم مطهّر در وسط آن واقع شده و در چهار طرف صحن حجراتی بنا شده است که در آن‌ها تنی چند از علمای شیعه و زمامداران شیعی دفن شده‌اند. همۀ کاشی‌کاری صحن آستانه مربوط به دورۀ [[قاجاریه، سلسله|قاجاریه]] و به بعد از آن است. صحن شریف دارای هشت در بزرگ ورودی و خروجی است که هرکدام نام مخصوص به خود دارد.

----