اسماعیل زاده، حسین (تهران ح ۱۲۵۰ ـ ح ۱۳۲۰ش): تفاوت میان نسخه‌ها
اسماعیل زاده، حسین (تهران ح ۱۲۵۰ ـ ح ۱۳۲۰ش) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲۳ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۶:۲۲
، ۵ ماه پیشبدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه | {{جعبه زندگینامه | ||
|عنوان = | |عنوان =حسین اسماعیل‌زاده | ||
|نام = | |نام = | ||
|نام دیگر= | |نام دیگر= | ||
|نام اصلی= | |نام اصلی= | ||
|نام مستعار= | |نام مستعار= | ||
|لقب= | |لقب= | ||
|زادروز= | |زادروز=تهران ح ۱۲۵۰ش | ||
|تاریخ مرگ= | |تاریخ مرگ=ح ۱۳۲۰ش | ||
|دوره زندگی= | |دوره زندگی= | ||
|ملیت= | |ملیت=ایرانی | ||
|محل زندگی= | |محل زندگی= | ||
|تحصیلات و محل تحصیل= | |تحصیلات و محل تحصیل= | ||
| شغل و تخصص اصلی = | | شغل و تخصص اصلی =نوازنده و مدرس کمانچه | ||
|شغل و تخصص های دیگر= | |شغل و تخصص های دیگر=ردیف موسیقی | ||
|سبک = | |سبک = | ||
|مکتب = | |مکتب = | ||
|سمت = | |سمت = | ||
|جوایز و افتخارات = | |جوایز و افتخارات = | ||
|آثار = | |آثار = | ||
|خویشاوندان سرشناس = | |خویشاوندان سرشناس = | ||
|گروه مقاله = | |گروه مقاله =موسیقی | ||
|دوره = | |دوره = | ||
|فعالیت‌های مهم = | |فعالیت‌های مهم = | ||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
}} | }} | ||
اسماعیل‌زاده، حسین (تهران ح ۱۲۵۰ ـ ح ۱۳۲۰ش)<br> | اسماعیل‌زاده، حسین (تهران ح ۱۲۵۰ ـ ح ۱۳۲۰ش)<br> | ||
<p>نوازنده و مدرس کمانچه و ردیف موسیقی ایرانی در عهد ناصری تا اوایل دورۀ [[پهلوی، سلسله (۱۳۰۴ـ۱۳۵۷ش)|پهلوی]] دوم. پدرش اسماعیل خان از کمانچه‌نوازان مشهور تهران و معلم وی بود. حسین خان در جوانی دستۀ مطربی داشت و از نوازندگان محلۀ سرپولکِ تهران بود. بعد از آشنایی با علی‌خان ظهیرالدوله و عضویت در [[اخوت، انجمن|انجمن اخوت]]، مطربی را کنار گذاشت و جزو ارکستر این انجمن شد. وی را از نوازندگان بزرگ عهد ناصری و مظفری و در ردیف استادانی چون میرزا حسین‌قلی (تار) و سماع حضور (سنتور) دانسته‌‌اند، و شاگردان زیادی در کمانچه‌نوازی، ویولن‌نوازی، آوازخوانی و ردیف‌شناسی به او منتسب‌اند؛ ازجمله [[یاحقی، حسین (تهران ۱۲۸۲ـ۱۳۴۷ش)|حسین یاحقی]] (بهترین شاگرد او در [[کمانچه]] و [[ویولن]])، [[صبا، ابوالحسن (تهران ۱۲۸۲ـ۱۳۳۶ش)|ابوالحسن صبا]]، [[مختاری ، رکن الدین (۱۲۶۶ اصفهان ـ۱۳۵۰ش)|رکن‌الدین مختاری]]، [[محجوبی، مرتضی (تهران ۱۲۷۹ـ همان جا ۱۳۴۴ش)|مرتضی محجوبی]]، [[محجوبی، رضا (تهران ۱۲۷۷ـ همان جا ۱۳۳۳ش)|رضا محجوبی]]، [[وفادار، مجید (تهران ۱۲۹۱ـ همان جا ۱۳۵۴ش)|مجید وفادار]]، [[منصوری، ابراهیم (۱۲۷۸ـ۱۳۴۸ش)|ابراهیم منصوری]]، [[ادیب خوانساری، اسماعیل (۱۲۸۰ـ تهران ۱۳۶۱ش)|ادیب خوانساری]] و [[قوامی، حسین (تهران ۱۲۸۸ـ همان جا ۱۳۶۸ش)|حسین قوامی]]. حسین خان در گروه نوازندگانی که زیرنظر [[درویش خان|درویش‌خان]] کار می‌کردند نیز تک‌نواز کمانچه بود. او به سبک استادان قدیم، ساز را با قدرت، چابک و تکیه‌ها را سریع می‌نواخته و صدای ساز او رسا و بلند بوده است. وی در زمان تأسیس نمایندگی کمپانی‌های ضبط صفحات [[گرامافون]] در تهران (۱۲۸۵ـ۱۲۹۵ش) صفحاتی پُر کرد که حاوی همنوازی‌های او با موسیقی‌دانان آن دوره، و نیز چند تک‌نوازی است که توانایی او را نشان می‌دهد. حسین خان در سال‌های پایانی عمر، به تعلیم ویولن مشغول بود و این ساز را به‌روش کمانچه تدریس می‌کرد. او دارای ردیفی مخصوص به‌خود بوده که از آن اثری باقی نمانده است.</p> | <p>نوازنده و مدرس کمانچه و ردیف موسیقی ایرانی در عهد ناصری تا اوایل دورۀ [[پهلوی، سلسله (۱۳۰۴ـ۱۳۵۷ش)|پهلوی]] دوم. پدرش اسماعیل خان از کمانچه‌نوازان مشهور تهران و معلم وی بود. حسین خان در جوانی دستۀ مطربی داشت و از نوازندگان محلۀ سرپولکِ تهران بود. بعد از آشنایی با [[ظهیرالدوله، علی خان دولو (تهران ۱۲۸۱ـ۱۳۴۲ق)|علی‌خان ظهیرالدوله]] و عضویت در [[اخوت، انجمن|انجمن اخوت]]، مطربی را کنار گذاشت و جزو ارکستر این انجمن شد. وی را از نوازندگان بزرگ عهد ناصری و مظفری و در ردیف استادانی چون میرزا حسین‌قلی (تار) و سماع حضور (سنتور) دانسته‌‌اند، و شاگردان زیادی در کمانچه‌نوازی، ویولن‌نوازی، آوازخوانی و ردیف‌شناسی به او منتسب‌اند؛ ازجمله [[یاحقی، حسین (تهران ۱۲۸۲ـ۱۳۴۷ش)|حسین یاحقی]] (بهترین شاگرد او در [[کمانچه]] و [[ویولن]])، [[صبا، ابوالحسن (تهران ۱۲۸۲ـ۱۳۳۶ش)|ابوالحسن صبا]]، [[مختاری ، رکن الدین (۱۲۶۶ اصفهان ـ۱۳۵۰ش)|رکن‌الدین مختاری]]، [[محجوبی، مرتضی (تهران ۱۲۷۹ـ همان جا ۱۳۴۴ش)|مرتضی محجوبی]]، [[محجوبی، رضا (تهران ۱۲۷۷ـ همان جا ۱۳۳۳ش)|رضا محجوبی]]، [[وفادار، مجید (تهران ۱۲۹۱ـ همان جا ۱۳۵۴ش)|مجید وفادار]]، [[منصوری، ابراهیم (۱۲۷۸ـ۱۳۴۸ش)|ابراهیم منصوری]]، [[ادیب خوانساری، اسماعیل (۱۲۸۰ـ تهران ۱۳۶۱ش)|ادیب خوانساری]] و [[قوامی، حسین (تهران ۱۲۸۸ـ همان جا ۱۳۶۸ش)|حسین قوامی]]. حسین خان در گروه نوازندگانی که زیرنظر [[درویش خان|درویش‌خان]] کار می‌کردند نیز تک‌نواز کمانچه بود. او به سبک استادان قدیم، ساز را با قدرت، چابک و تکیه‌ها را سریع می‌نواخته و صدای ساز او رسا و بلند بوده است. وی در زمان تأسیس نمایندگی کمپانی‌های ضبط صفحات [[گرامافون]] در تهران (۱۲۸۵ـ۱۲۹۵ش) صفحاتی پُر کرد که حاوی همنوازی‌های او با موسیقی‌دانان آن دوره، و نیز چند تک‌نوازی است که توانایی او را نشان می‌دهد. حسین خان در سال‌های پایانی عمر، به تعلیم ویولن مشغول بود و این ساز را به‌روش کمانچه تدریس می‌کرد. او دارای ردیفی مخصوص به‌خود بوده که از آن اثری باقی نمانده است.</p> | ||
<br><!--11327100--> | <br><!--11327100--> | ||
[[رده:موسیقی]] | [[رده:موسیقی]] | ||
[[رده:ایران - اشخاص]] | [[رده:ایران - اشخاص]] | ||