بقعه شیخ زاهد گیلانی: تفاوت میان نسخه‌ها

بنایی آرامگاهی در محلۀ شیخانه‌بر در ۳کیلومتری [[لاهیجان، شهر|شهر لاهیجان]]، از اواخر سدۀ 9ق. این بنا گنبدخانه و اتاقی را در سوی غربی دربر‌می‌گیرد، که در هر یک مزاری قرار دارد. بر فراز گنبدخانه [[گنبد (معماری)|گنبد]] هرمیِ هشت‌ترک زیبایی ساخته‌اند. مزار داخل اتاق، ضریحی چوبی دارد و مدفون آن شیخ‌ تاج‌الدین ابراهیم، معروف ‌به شیخ ‌زاهد گیلانی یا شِیخانور، مرشد و پدرزن [[شیخ صفی الدین اردبیلی|شیخ صفی‌الدین اردبیلی]]، است. تاریخ وفات وی در منابع مختلف ۷۰۰ـ۷۱۱ق ذکر شده است. در منابع موجود، علاوه‌ بر این مکان، مزار وی را در سیاوه‌رود [[فومن، شهرستان|فومن]] و اسپهبد [[گیلان، استان|گیلان]] نیز ذکر کرده‌اند. به ‌نقل از کتاب ''[[از آستارا تا استارباد]]''، پیکر شیخ در سیاوه‌رود دفن شده بود، اما [[شیخ حیدر|سلطان‌حیدر صفوی]] پس از خوابی که دید، آن را به این محل منتقل، و بقعه‌ای بر آن احداث کرد. مزار داخل گنبدخانه، با توجه به کتیبۀ صندوق آن، به سیدرضی بن مهدی حسینی باشکجانی ( ـ۸۳۴ق) تعلق دارد. این بنا در دورۀ [[شاه عباس کبیر|شاه‌عباس اول]]، و در نیمۀ دوم قرن ۱۳ق، و نیز در ۱۳۵۱ش مرمّت شد. به ‌نقل از [[رابینو، یاسنت لویی (۱۸۷۷ـ۱۹۵۰)|رابینو]]<ref>Rabino</ref>، صندوق روی مرقد شیخ ‌زاهد در‌اثر حریق از بین رفت؛ اما مؤلفِ کتاب ''از'' ''آستارا تا استارباد'' احتمال می‌دهد که این صندوق به‌ سرقت رفته باشد.