فرودگاه مهرآباد: تفاوت میان نسخه‌ها

[[پرونده: 33090700-1.jpg | بندانگشتی|فرودگاه مهرآباد]][[پرونده: 33090700-2.jpg | بندانگشتی|فرودگاه مهرآباد]][[پرونده: 33090700-3.jpg | بندانگشتی|فرودگاه مهرآباد]][[پرونده: 33090700.jpg | بندانگشتی|فرودگاه مهرآباد]]<p>فرودگاهی بین‌المللی در تهران. در ۱۳۰۴ش در دوران رضاه‌شاه، حق انحصار و امتیاز هواپیمایی به آلمان داده شد و پس از راه‌اندازی باشگاه خلبانی و داشتن ۲۰ فروند هواپیما، در ۱۳۱۷ش رسماً فرودگاه مهرآباد احداث شد. این فرودگاه در غرب تهران تأسیس شد و نام خود را از روستای مهرآباد که در آن منطقه قرار داشت، گرفت. تا ۱۳۸۳ش که فرودگاه بین‌المللی امام خمینی‌(ره) رسماً به بهره‌برداری رسید، فرودگاه مهرآباد، تنها فرودگاه بین‌المللی تهران بود که در‌خلال ۶۶ سال کلیۀ پروازهای خارجی و نیز داخلی در تهران را اداره می‌کرد. فرودگاه مهرآباد در ۱۳۸۴ دارای شش پایانۀ پروازی بود که عبارت بودند از پایانه ۱ و ۲ که به پروازهای ایران ایر و ایران ایرتور تعلق داشت و پایانه شمارۀ ۳ فرودگاه که به پرواز حجاج اختصاص دارد و پایانه‌های ۴ و ۵ و ۶ که به‌ترتیب برای خروج و ورود پروازهای دیگر شرکت‌ها به‌کار می‌رود. این فرودگاه در ۱۳۸۴ کنترل بیش از ۷۰هزار پرواز عبوری، ۱۰هزار پرواز داخلی و ۳۰هزار نشست و برخاست بین‌المللی را برعهده داشته است. در آن تاریخ ظرفیت فرودگاه‌های ایران خدمات‌دهی به ۶۱میلیون مسافر در سال بود و ۹۰درصد مسافران هواپیما از ۱۲ فرودگاه پرواز می‌کردند به‌صورتی که ۴۵درصد مسافران هواپیما از طریق فرودگاه مهرآباد، ۴۵درصد از طریق فرودگاه‌های مراکز استان‌ها و ۱۰درصد توسط فرودگاه‌های اقماری خدمات‌دهی می‌شدند.</p>