بن (چهارمحال و بختیاری): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
واقع در استان [[چهارمحال و بختیاری]] و مرکز اداری [[بن، شهرستان|شهرستان بن]]. شهری میان‌کوهی، با ارتفاع ۲,228متر، در 398کیلومتری جنوب غربی [[تهران، شهر|تهران]] و ۲۵ کیلومتری شمال غرب [[شهرکرد، شهر|شهرکرد]]. به صورت مستقیم به جاده‌های اصلی کشور وصل نیست، و در شبکۀ مراسلاتی استانی در مسیر جادۀ شهرکرد به یان‌چشمه قرار دارد. بن از شمال به سد زاینده‌رود، از جنوب به کوه جنگی، از غرب به کوه افغان و از شرق به کوه شیراز محدود می‌شود. | واقع در استان [[چهارمحال و بختیاری]] و مرکز اداری [[بن، شهرستان|شهرستان بن]]. شهری میان‌کوهی، با ارتفاع ۲,228متر، در 398کیلومتری جنوب غربی [[تهران، شهر|تهران]] و ۲۵ کیلومتری شمال غرب [[شهرکرد، شهر|شهرکرد]]. به صورت مستقیم به جاده‌های اصلی کشور وصل نیست، و در شبکۀ مراسلاتی استانی در مسیر جادۀ شهرکرد به یان‌چشمه قرار دارد. بن از شمال به سد زاینده‌رود، از جنوب به کوه جنگی، از غرب به کوه افغان و از شرق به کوه شیراز محدود می‌شود. | ||
اقلیم این شهر معتدل مدیترانه‌ای، با تابستان‌های خنک و خشک و زمستان‌های سرد و مرطوب، و جمعیت آن 12,971نفر (1395ش) است. این شهر که تا اواسط سال 1391ش مرکز یکی از بخش‌های [[شهرکرد، شهرستان|شهرستان شهرکرد]] بوده، در سال 1355ش شهر شده، در جلسۀ 29 آذر 1391ش دولت با تصویب هیأت وزیران از شهرستان مذکور جدا گردیده و به شهرستان ارتقاء یافته است. مردم شیعی‌مذهب این شهر از ترک‌های قزلباشند که در دورۀ صفوی در این منطقه یکجانشین شده‌اند. اکثریت آنها در مشاغل و کسب‌وکارهای محلی و همچنین کشاورزی و دامداری فعالیت دارند. خاتم‌کاری و قالیبافی از صنایع دستی رایج این شهر است. | اقلیم این شهر معتدل مدیترانه‌ای، با تابستان‌های خنک و خشک و زمستان‌های سرد و مرطوب، و جمعیت آن 12,971نفر (1395ش) است. این شهر که تا اواسط سال 1391ش مرکز یکی از بخش‌های [[شهرکرد، شهرستان|شهرستان شهرکرد]] بوده، در سال 1355ش شهر شده، در جلسۀ 29 آذر 1391ش دولت با تصویب هیأت وزیران از شهرستان مذکور جدا گردیده و به شهرستان ارتقاء یافته است. مردم شیعی‌مذهب این شهر از ترک‌های قزلباشند که در دورۀ صفوی در این منطقه یکجانشین شده‌اند. اکثریت آنها در مشاغل و کسب‌وکارهای محلی و همچنین کشاورزی و دامداری فعالیت دارند. خاتم‌کاری و قالیبافی از صنایع دستی رایج این شهر است. رودخانۀ بن، که از ریزابه‌های زاینده‌رود است، با حدود 18کیلومتر طول از میانۀ شهر می‌گذرد. آب کشاورزی و آشامیدنی اهالی شهر و روستاهای پیرامونش از طریق رودخانه، قنوات و چاه‌هایی عمیق و نیمه‌عمیق پرشمار تأمین می‌شود. | ||
از تفرجگاه‌های طبیعی و تاریخی شهر به گرداب بن، پل حاج الله‌یار، پل حاج مهدی و حمام تاریخی بن می‌توان اشاره کرد. | |||
---- | ---- | ||