آمدی، سیف الدین علی (آمد ۵۵۱ـ دمشق ۶۳۱ق): تفاوت میان نسخه‌ها

آمدی، سیف الدین علی (آمد ۵۵۱ـ دمشق ۶۳۱ق) (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۵ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۴۳

۹۹۳ بایت اضافه‌شده ، ۹ ماه پیش

بدون خلاصۀ ویرایش

دیداریویکی‌متن

Mohammadi2

سرویراستار، ویراستار

۳۷٬۶۲۰

ویرایش

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
+{{جعبه زندگینامه|عنوان=سیف الدین علی آمدی|نام=Sayf al-Din Ali Amedi|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=آمد ۵۵۱ق|تاریخ مرگ=دمشق ۶۳۱ق|دوره زندگی=|ملیت=|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=فقه حنبلی در بغداد - علوم عقلی در سوریه|شغل و تخصص اصلی=فقیه و متکلم|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=مدرس مدرسۀ عزیزیّۀ دمشق|جوایز و افتخارات=|آثار=ابکارالافکار؛ احکام الحکّام فی ‌اصول الاحکام؛ منتهی‌السَّئول فی علم‌الاصول؛ دقائق‌الحقایق درحکمت و غایة‌‌المرام فی علم‌الکلام.|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=دین اسلام|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}
 آمِدی، سیف‌الدین علی (آمد ۵۵۱ـ دمشق ۶۳۱ق)   Amedi, Sayf al-Din Ali
-فقیه و متکلم شافعی. در [[بغداد]] فقه [[حنبلی، مذهب|حنبلی]] را نزد نصر بن فتیان خواند. سپس به مذهب [[شافعیه|شافعی]] گروید و فقه آن را نزد ابوالقاسم بن فضلان فراگرفت. سپس در [[سوریه]] به یادگیری علوم عقلی پرداخت. چندی نیز در [[مصر]] تدریس کرد، اما به‌سبب حسادت برخی فقیهان آن‌جا به فساد عقیده متهم شد و ریختن خون او را مباح دانستند؛ از بیم جان به [[شام]] رفت و در شهر حمات بسیار نوشت. چندی نیز در مدرسۀ عزیزیّۀ دمشق تدریس ‌کرد؛ اما درپی مخالفت با تدریس فلسفه در مدارس، به ناچار خانه‌نشین شد. او در تدریس توانا و در مناظره کم‌نظیر بود. مشی فلسفی در همۀ آثار او پیداست. ''الاحکام'' را به‌شیوۀ متکلمان نوشت. کمابیش بیست کتاب نوشت که بیشتر آن‌ها ازمیان رفته و برخی نیز چاپ نشده‌اند.
+فقیه و متکلم شافعی. در [[بغداد]] فقه [[حنبلی، مذهب|حنبلی]] را نزد نصر بن فتیان خواند. سپس به مذهب [[شافعیه|شافعی]] گروید و فقه آن را نزد ابوالقاسم بن فضلان فراگرفت. سپس در [[سوریه]] به یادگیری علوم عقلی پرداخت. چندی نیز در [[مصر]] تدریس کرد، اما به‌سبب حسادت برخی فقیهان آن‌جا به فساد عقیده متهم شد و ریختن خون او را مباح دانستند؛ از بیم جان به [[شام]] رفت و در شهر حمات بسیار نوشت. چندی نیز در مدرسۀ عزیزیّۀ [[دمشق]] تدریس ‌کرد؛ اما درپی مخالفت با تدریس فلسفه در مدارس، به ناچار خانه‌نشین شد. او در تدریس توانا و در مناظره کم‌نظیر بود. مشی فلسفی در همۀ آثار او پیداست. ''الاحکام'' را به‌شیوۀ متکلمان نوشت. کمابیش بیست کتاب نوشت که بیشتر آن‌ها ازمیان رفته و برخی نیز چاپ نشده‌اند.
 از آثار اوست: ''ابکارالافکار'' در کلام؛ ''احکام الحکّام فی ‌اصول الاحکام''؛ ''منتهی‌السَّئول فی علم‌الاصول''؛ ''دقائق‌الحقایق'' درحکمت و ''غایة‌‌المرام فی علم‌الکلام''.