سنگ آذرین: تفاوت میان نسخه‌ها

سنگ حاصل از انجماد سنگ مذاب<ref>meltha rock</ref> (ماگما<ref>magma</ref>). به‌علتِ ماهیت اسیدی این نوع سنگ‌ها، نواحی پوشیده از سنگ‌های آذرین، مستعد تأثیرگذاری باران اسیدی‌<ref>acid rain</ref>اند. سنگ‌های آذرینی که براثر سردشدنِ تدریجی ماگما در زیر سطح زمین متبلور شده‌اند، بلورهای بزرگی دارند. دولریت<ref>Dolerite</ref> و گرانیت<ref>Granite</ref> از آن جمله‌اند. سنگ‌های آذرینی را که زیر سطح زمین از تبلور ماگما حاصل می‌‌شوند، بسته به عمق شکل‌گیری‌شان، سنگ‌های آذرین درونی<ref>intrusive</ref> یا نفوذی<ref>plutonic</ref> می‌نامند. این سنگ‌ها بلورهایی بزرگ دارند که براثر سردشدن تدریجی تشکیل شده‌اند، مثلاً دولریت و گرانیت. سنگ‌های حاصل از برون‌ریزی گدازه<ref>lava</ref> بر سطح زمین را خروجی<ref>extrusive</ref> یا آتشفشانی می‌نامند. سردشدن سریع گدازه به تشکیل بلورهای ریز منتج می‌شود، که بازالت<ref>Basalt</ref> نمونۀ‌ آن است.