پرش به محتوا

آیزنهاور، دوایت دیوید (آیک) (۱۸۹۰ـ ۱۹۶۹): تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱۲: خط ۱۲:
|ملیت=امریکایی
|ملیت=امریکایی
|محل زندگی=
|محل زندگی=
|تحصیلات و محل تحصیل=آکادمی نظامی وست پوینت (۱۹۱۵)
|تحصیلات و محل تحصیل=آکادمی نظامی وست پوینت (۱۹۱۵م)
| شغل و تخصص اصلی =دولتمرد
| شغل و تخصص اصلی =دولتمرد
|شغل و تخصص های دیگر=
|شغل و تخصص های دیگر=
|سبک =
|سبک =
|مکتب =
|مکتب =
|سمت =فرمانده نظامی، رییس دانشگاه کلمبیا و ستادهای مشترک نیروهای مسلح (۱۹۴۹ـ۱۹۵۰)، فرمانده کل قدرت های متفقین در اروپا (۱۹۵۰رییس جمهور امریکا (۱۹۵۳ـ۱۹۶۰)
|سمت =فرمانده نظامی، رئیس دانشگاه کلمبیا و ستادهای مشترک نیروهای مسلح (۱۹۴۹ـ۱۹۵۰م)، فرمانده کل قدرت‌های متفقین در اروپا (۱۹۵۰مرئیس‌جمهور امریکا (۱۹۵۳ـ۱۹۶۰م)
|جوایز و افتخارات =
|جوایز و افتخارات =
|آثار =
|آثار =
خط ۲۹: خط ۲۹:
}}
}}
[[پرونده:10281000-1.jpg|بندانگشتی|دوایت دیوید آیزنهاور]]
[[پرونده:10281000-1.jpg|بندانگشتی|دوایت دیوید آیزنهاور]]
آیزِنهاوِر، دوایت دِیوید (آیک) (۱۸۹۰ـ ۱۹۶۹)(Eisenhower, Dwight David (\'Ike))<br>
آیزِنهاوِر، دوایت دِیوید (آیک) (۱۸۹۰ـ ۱۹۶۹م)(Eisenhower, Dwight David (\'Ike))<br>


سی‌وچهارمین رئیس‌جمهور امریکا (۱۹۵۳ـ۱۹۶۰) از حزب جمهوری‌خواه. در [[جنگ جهانی دوم]] ژنرال و فرمانده نیروهای [[متفقین]] در [[ایتالیا]] (۱۹۴۳)، سپس فرمانده حملۀ متفقین به اروپا و از اکتبر ۱۹۴۴ فرمانده کل ارتش‌های متفقین در غرب بود. در مقام ریاست جمهوری به پیشبرد منافع تجاری در داخل و جنگ سرد<ref>Cold War</ref> در خارج پرداخت. [[نیکسون، ریچارد (۱۹۱۳ـ۱۹۹۴)|ریچارد نیکسون]]<ref>Richard Nixon</ref> معاون او بود. در [[تکزاس]] زاده شد. در آکادمی نظامی وست پوینت<ref>West Point military academy</ref> تحصیل کرد (۱۹۱۵) و پیش از جنگ جهانی دوم مناصب ستادی و فرماندهی گوناگونی داشت. فرمانده کل نیروهای امریکایی و بریتانیایی در حمله به شمال افریقا در نوامبر ۱۹۴۲ و فرمانده حملۀ متفقین به [[سیسیل]] در ژوئیۀ ۱۹۴۳ بود و تسلیم‌شدن ایتالیا را در ۸ سپتامبر همان سال اعلام کرد. در دسامبر ۱۹۴۳ فرمانده نیروی اعزامی متفقین برای حمله به اروپا بود و در دسامبر سال بعد به درجۀ ژنرالی نیروی زمینی ارتقا یافت. پس از جنگ، فرماندهِ نیروهای اشغالگر امریکا در [[آلمان]] بود و در بازگشت به امریکا، رئیس ستاد شد. رئیس دانشگاه [[کلمبیا]] و ستادهای مشترک نیروهای مسلح (۱۹۴۹ـ۱۹۵۰) نیز بود. در ۱۹۵۰ فرمانده کل قدرت‌های متفقین در اروپا شد و نیروهای دفاعی را در سازمان پیمان آتلانتیک شمالی ([[ناتو]])<ref>North Atlantic Treaty Organization (NATO)</ref> سازمان‌دهی کرد. با استعفا از ارتش (۱۹۵۲)، برای رسیدن به مقام ریاست جمهوری مبارزه کرد؛ سرانجام انتخاب شد و در دور بعد نیز با آرای بیشتری نسبت به دور قبل، دوباره در انتخابات پیروز شد (۱۹۵۶). آیزنهاور در دوره‌ای از تَنِش داخلی و بین‌المللی، ریاست جمهوری امریکا را در دست داشت؛ اگرچه امریکای پس از جنگ، ثروتمند و روبه رشد بود. مهم‌ترین وقایع دوران ریاست جمهوری او پایان جنگ کره<ref>Korean War</ref>، رشد جنبش حقوق مدنی در امریکا، و جنگ سرد بود. پیشنهاد او برای خلع سلاح و کنترل سلاح‌های هسته‌ای، به تشکیل نخستین همایش بین‌المللی استفادۀ صلح‌آمیز از انرژی اتمی با نظارت سازمان ملل متحد در [[ژنو]]<ref>Geneva</ref> انجامید (۱۹۵۵). کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ ایران در دوران ریاست جمهوری او انجام شد.
سی‌وچهارمین رئیس‌جمهور [[امریکا، ایالات متحده|امریکا]] (۱۹۵۳ـ۱۹۶۰م) از حزب جمهوری‌خواه. در [[جنگ جهانی دوم]]<ref>World War II</ref> ژنرال و فرمانده نیروهای [[متفقین]] در [[ایتالیا]]<ref>Italy</ref> (۱۹۴۳م)، سپس فرمانده حملۀ متفقین به اروپا و از اکتبر ۱۹۴۴م فرمانده کل ارتش‌های متفقین در غرب بود. در مقام ریاست جمهوری به پیشبرد منافع تجاری در داخل و [[جنگ سرد]]<ref>Cold War</ref> در خارج پرداخت. [[نیکسون، ریچارد (۱۹۱۳ـ۱۹۹۴)|ریچارد نیکسون]]<ref>Richard Nixon</ref> معاون او بود. در [[تکزاس]]<ref>Texas</ref> زاده شد. در آکادمی نظامی وست پوینت<ref>West Point military academy</ref> تحصیل کرد (۱۹۱۵م) و پیش از جنگ جهانی دوم مناصب ستادی و فرماندهی گوناگونی داشت. فرمانده کل نیروهای امریکایی و بریتانیایی در حمله به شمال افریقا در نوامبر ۱۹۴۲م و فرمانده حملۀ متفقین به [[سیسیل]]<ref>Sicily</ref> در ژوئیۀ ۱۹۴۳م بود و تسلیم‌شدن ایتالیا را در ۸ سپتامبر همان سال اعلام کرد. در دسامبر ۱۹۴۳م فرمانده نیروی اعزامی متفقین برای حمله به اروپا بود و در دسامبر سال بعد به درجۀ ژنرالی نیروی زمینی ارتقا یافت. پس از جنگ، فرماندهِ نیروهای اشغالگر امریکا در [[آلمان]]<ref>Germany</ref> بود و در بازگشت به امریکا، رئیس ستاد شد. رئیس دانشگاه [[کلمبیا]] و ستادهای مشترک نیروهای مسلح (۱۹۴۹ـ۱۹۵۰م) نیز بود. در ۱۹۵۰ فرمانده کل قدرت‌های متفقین در اروپا شد و نیروهای دفاعی را در سازمان پیمان آتلانتیک شمالی ([[ناتو]])<ref>North Atlantic Treaty Organization (NATO)</ref> سازمان‌دهی کرد. با استعفا از ارتش (۱۹۵۲م)، برای رسیدن به مقام ریاست جمهوری مبارزه کرد؛ سرانجام انتخاب شد و در دور بعد نیز با آرای بیشتری نسبت به دور قبل، دوباره در انتخابات پیروز شد (۱۹۵۶م). آیزنهاور در دوره‌ای از تَنِش داخلی و بین‌المللی، ریاست جمهوری امریکا را در دست داشت؛ اگرچه امریکای پس از جنگ، ثروتمند و روبه رشد بود. مهم‌ترین وقایع دوران ریاست جمهوری او پایان [[جنگ کره]]<ref>Korean War</ref>، رشد جنبش حقوق مدنی در امریکا، و جنگ سرد بود. پیشنهاد او برای خلع سلاح و کنترل سلاح‌های هسته‌ای، به تشکیل نخستین همایش بین‌المللی استفادۀ صلح‌آمیز از انرژی اتمی با نظارت [[سازمان ملل متحد]]<ref>United Nations</ref> در [[ژنو]]<ref>Geneva</ref> انجامید (۱۹۵۵م). کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ش ایران در دوران ریاست جمهوری او انجام شد.
<br><!--10281000-->
<br><!--10281000-->


سرویراستار، ویراستار
۳۷٬۶۲۰

ویرایش