مونته وردی، کلاودیو جووانی (۱۵۶۷ـ۱۶۴۳م): تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}} | }} | ||
مونتهوردی، کلاودیو جووانّی (۱۵۶۷ـ۱۶۴۳) | |||
آهنگساز ایتالیایی. با آثاری همچون''افسانۀ اورفئوس''<ref>''La favola d’ Orfeo/The Legend of Orpheus''</ref> (۱۶۰۷) و ''تاجگذاری پوپهآ''<ref>''L’incoronazione di Poppea/The Coronation of Poppea''</ref> (۱۶۴۲) نقش مهمی در پیشرفت و تکامل اپرا ایفا کرد. علاوهبر آن، | |||
(Monteverdi, Claudio Giovanni)<br /> | |||
[[پرونده:Monteverdi, Claudio Giovanni.jpg|بندانگشتی|کلاودیو جووانی مونته وردی]] | |||
آهنگساز ایتالیایی. با آثاری همچون ''افسانۀ اورفئوس''<ref>''La favola d’ Orfeo/The Legend of Orpheus''</ref> (۱۶۰۷) و ''تاجگذاری پوپهآ''<ref>''L’incoronazione di Poppea/The Coronation of Poppea''</ref> (۱۶۴۲) نقش مهمی در پیشرفت و تکامل اپرا ایفا کرد. علاوهبر آن، [[مادریگال|مادریگال]]<nowiki/>ها، [[موتت|موتت]]<nowiki/>ها، و آثار مذهبی نیز میساخت که از آن میان به ''وسپرها''<ref>''Vespers''</ref> (۱۶۱۰) میتوان اشاره کرد. مونتهوردی در [[کرمونا، شهر|کرِمونا]]<ref>Cremona </ref> بهدنیا آمد. از حدود ۱۵۹۱ تا ۱۶۱۲ به دوکِ مانتوا<ref>Duke of Mantua </ref> خدمت میکرد، و از ۱۶۱۳ سرپرست موسیقی [[سان مارکو، کلیسای|کلیسای سان مارکو]]<ref>St Mark’s </ref>، در [[ونیز]] بود. نخستین کسی بود که از یک ارکستر استفاده کرد و قابلیتهای نمایشی فرم اپرایی را نشان داد. مونتهوردی پسر یک پزشک بود. در گروه کر کلیسای جامع کرِمونا<ref>Cremona Cathedral </ref> آواز میخواند و از اینجِنیری<ref>Ingegneri </ref> تعلیم میگرفت، سپس [[ارگ|ارگ]]<nowiki/>نواز و نوازندۀ [[ویول]] شد و در ۱۵۸۳، در ۱۶سالگی، مادریگالهای مذهبی خود را انتشار داد. در حدود ۱۵۹۱ با سِمت نوازندۀ ویولا و خواننده به خدمت دوک مانتووا، وینچنتسو گنتساگا<ref>Vincenzo Gonzaga </ref>، درآمد، و در آنجا با کلاودیا کاتانئو<ref>Claudia Cataneo </ref>، [[هارپ|هارپ]]<nowiki/>نواز، ازدواج کرد. احتمالاً ''ائورودیکه''<ref>''Euridice''</ref> اثر پِری<ref>Peri </ref> را در سال ۱۶۰۰ در [[فلورانس]] شنید و در ۱۶۰۲ استاد موسیقی دربار [[مانتووا، شهر|مانتووا]] شد. همسرش در ۱۶۰۷ پس از یک بیماری طولانی درگذشت، و همان سال مونتهوردی نخستین اپرای خود، ''افسانۀ اورفئوس''، را بهپایان رساند؛ قدیمیترین اپرایی که تا امروز هم مرتب اجرا میشود. اپرای بعدی او، ''آریانا''<ref>''Arianna''</ref>، که اکنون تمامی آن غیر از قسمت معروف «شکوه و زاری<ref>Lament </ref>» مفقود شده است، شهرت گستردهای برای او بههمراه داشت. در همان حال مونتهوردی نخستین کتاب از پنج کتاب مادریگالهای خود را نوشت، که اهمیتشان در پیشرفت اینگونه کم نیست. در ۱۶۱۰ مجموعۀ آثار کلیسایی خود، وسپرها، را به پاپ پل پنجم<ref>Pope Paul V </ref> اهدا کرد؛ در این اثر، از کرال آغازین برمبنای توکاتای اورفئوس تا ماگنیفیکات پایانی، حرکت موسیقی برای نخستینبار از کاربرد خصوصی بهسوی عرصههای همگانی آشکار است. در ۱۶۱۳ از سوی ونیز به او سِمت مائستروی [[سان مارکو، کلیسای|کلیسای سان مارکو]] داده شد، که برترین منصب کلیسایی در شمال ایتالیا است. مونتهوردی تا پایان عمر در ونیز ماند و آثار کلیسایی عظیم و شگفتانگیزی را به دستاورد قبلی خود افزود؛ او تا آن زمان آثار کلیسایی فراوان و مادریگالهای متعددی ساخته بود. موسیقی کلیسایی او با بهکارگیری معماری خاص کلیسای سان مارکو جلوههای فوقالعادهای را ایجاد کرد، زیرا ساختمان این کلیسا به گروههای سازی و آوازی امکان میداد تا ازهم جدا باشند و جلوههای آنتیفونال پدید آورند. ۹ کتاب مادریگال از قطعههای کوچکِ ۱۵۸۷ تا فرمهای بینهایت بسطیافتۀ کتاب هشتم در ۱۶۳۸ تشکیل شدند. مونتهوردی در ۱۶۳۰ پس از گریختن از [[طاعون]] ونیز به لباس روحانیت درآمد. در ۱۶۳۹ دومین سالن اپرای عمومی ونیز، تئاتر دئی سانتی جووانی اِ پائولو<ref>Teatro dei SS Giovanni e Paolo </ref>، با اپرای ''آدونیس''<ref>''Adone''</ref> مونتهوردی گشایش یافت، و آریانا نیز همان سال با آغاز فعالیت تئاترو دی سان مویزه<ref>Teatro di San Moisè </ref> به اجرای مجدد رسید. دو اپرای دیگر نیز از این دوره بهجا ماندهاند: ''بازگشت اولیس به وطن''<ref>''Teatro di d’Ulisse in patria''</ref> (۱۶۴۱)، و آخرین اپرای او ''تاجگذاری پوپهآ''، که امروزه با انواع و اقسام ویراستها در همهجا بهاجرا درمیآید. کار مونتهوردی در این گونه (ژانر)، از اهمیت فوقالعادهای برخوردار است و تأثیر فراوانی بر ساختار اپرا در این دوران اولیه گذاشته است. در معنای وسیعتر، مونتهوردی چهرهای بسیار مهم در ایجاد انگیزۀ تحول بود، تحولی که در آن موسیقی غیرمذهبی و موسیقی برای عموم مردم اهمیتی فزاینده مییافت. ازجمله آثار اوست: اپرا ''جدال تانکردی و کلوریندا''<ref>''Il combattimento di Tancredi e Clorinda''</ref> (از روی [[تاسو، تورکواتو (۱۵۴۴ـ۱۵۹۵)|تاسّو]]<ref>Tasso </ref>، ۱۶۲۴). بالهها ''مجلس رقص ناسپاسان''<ref>''Ballo delle ingrate''</ref> (۱۶۰۸) و ''تیرزیاس و کلوریس''<ref>''Tirsi e Clori''</ref> (۱۶۱۹). آوازی مسها، ماگنیفیکاتها، و مزامیر؛ ''سانکتا ماریا''<ref>''Sancta Maria''</ref> برای خواننده و هشت ساز؛ ۴۰ مادریگال مذهبی؛ ۲۱ ''کانتسونتو''<ref>''Canzonette''</ref> برای سه خواننده، ''مادریگالهای عشق و جنگ''<ref>''Madrigali guerrieri e amorosi/Madrigals of love and War''</ref> ؛ ۲۵ ''اسکرتسوی موسیقایی''<ref>''Scherzi Musicali''</ref> برای یک تا سه خواننده (۱۶۰۷). | |||
| |