گلازونف، الکساندر (۱۸۶۵ـ۱۹۳۶): تفاوت میان نسخه‌ها

گلازونُف، اَلِکساندر (۱۸۶۵ـ۱۹۳۶)(Glazunov, Aleksandr)<br/> {{جعبه زندگینامه

}}

آهنگ‌ساز روس. با سمفونی اول خود، که در ۱۷سالگی نوشت، به‌شهرت رسید. عوامل بسیاری همچون مهارت معلمش [[ریمسکی کورساکوف، نیکلای (۱۸۴۴ـ۱۹۰۸)|ریمسکی ـ کورساکوف]]<ref>Rimsky-Korsakov

</ref>، بر او تأثیر گذاشتند. سبک او بین سبک مکتب ملی روسی گروه پنج<ref> The Five </ref> و سبک آهنگ‌سازان «جهان‌وطن» اروپای غربی قرار می‌گیرد. در مقام معلم نیز تأثیر مهمی بر نسل بعدی آهنگ‌سازان، ازجمله [[پروکوفیف ، سرگی (۱۸۹۱ـ۱۹۵۳)|پروکوفیف]]<ref>Prokofiev </ref> و [[شوستاکوویچ ، دمیتری (۱۹۰۶ـ۱۹۷۵)|شوستاکوویچ]]<ref>Shostakovich </ref>، گذاشت. گلازونُف در [[سن پترزبورگ|سن‌پترزبورگ]]<ref>St Petersburg </ref> به‌دنیا آمد. در کودکی پس از تعلیم موسیقی در خانه، از ۱۸۸۰ زیرنظر ریمسکی ـ کورساکوف تحصیل کرد و دورۀ تحصیلی خود را طی هجده ماه به‌پایان رساند، و نخستین سمفونی خود را در آغاز ۱۸۸۲ آمادۀ اجرا کرد. در ۱۸۸۴ میتروفان بِلایِف<ref>Mitrofan Belaiev </ref> کنسرتی از آثار او ترتیب داد و شروع به انتشار آن‌ها کرد. گلازونف در همان سال به اروپا رفت و از آن پس موسیقی او تلفیقی تطبیقی از گرایش‌های موسیقایی اروپای آن زمان با جریان‌های تأثیرگذار روسی از سوی چایکوفسکی و [[بورودین، الکساندر (۱۸۳۳ـ۱۸۷۷)|بورودین]]<ref>Borodin </ref> شد. در ۱۸۹۷ اجرای نخست سمفونی اول [[راخمانینوف، سرگی (۱۸۷۳ـ۱۹۴۳)|راخمانینوف]]<ref>Rachmaninov </ref> را، به قولی در حال مستی، رهبری کرد. در ۱۹۰۵ به مدیریت کنسرواتوار سن‌پترزبورگ رسید، و پس از آن چندان چیزی برای افزودن بر دستاورد عظیم پیشین خود نساخت. تعدادی از آثار ناتمام بورودین، به‌ویژه اوورتور اپرای ''شاهزاده ایگور''<ref>''Prince Igor''</ref>، را تکمیل کرد. در ۱۹۲۸ روسیه را ترک کرد و در پاریس، ساکن شد. ازجمله آثار اوست: صحنه‌ای باله‌های ''رایموندا''<ref>''Raymonda'' </ref> (۱۸۹۷) و ''چهار فصل''<ref>''The Seasons'' </ref> (۱۸۹۹). ارکستری. پوئم سمفونیک ''استنکا رازین''<ref>Stenka Razin</ref> (۱۸۸۵).