پرش به محتوا

گوارنری: تفاوت میان نسخه‌ها

۱۵۹ بایت اضافه‌شده ،  ۱ سال پیش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:
[[پرونده:Guarneri-family-tree-3.jpg|بندانگشتی|خانواده گوارنری]]
گوارنری (Guarneri)


گوارْنِری (Guarneri)
(یا: گوارنریوس) خانواده‌ای از [[ویولن|ویولن‌]]<nowiki/>سازان اهل [[کرمونا، شهر|کرمونا]]<ref>Cremona</ref>، [[ایتالیا]]. نخستین صنعتگر این خانواده آندرآ گوارنِری<ref>Andrea Guarneri
 
</ref> (ح ۱۶۲۶ـ۱۶۹۸)، از شاگردان نیکولو آماتی<ref> Niccolo Amati </ref> بود. او سازهای خود را به سبک آماتی طراحی می‌کرد و می‌ساخت. دو پسر آندرِآ، که شاگردانش هم بودند، کار او را پیش بردند: پیِترو جووانّی گوارنِری<ref>Pietro Giovanni Guareri</ref> (۱۶۵۵ـ۱۷۲۰) در [[مانتوا، شهر|مانتوا]]<ref> Mantua</ref> کار می‌کرد و چند اختراع داشت؛ جوزپّه جووان باتیستا گوارنِری<ref> Giuseppe Giovan Battista Guarneri </ref> (۱۶۶۶ـ ح ۱۷۳۸) ویولن‌هایی عالی به سبک اصیل و بدیع خودش می‌ساخت. پسر جوزپّه، پیِترو گوارنِری<ref>Pietro Guarneri </ref> (۱۶۹۵ـ۱۷۶۲) بهترین ویولن‌های خود را در آخرین سال‌های عمرش ساخت و بیشتر کار عمویش را الگو قرار می‌داد. بزرگ‌ترین ویولن‌ساز این خانواده جوزپّه گوارنِری<ref>Giuseppe Guarneri </ref> (۱۶۹۸ـ۱۷۴۴) نوۀ برادرِ آندرآ بود که دِل جِزو<ref>del Gesu </ref> لقب داشت. تنها کسی که در تاریخ ویولن‌سازی برتر از او قرار می‌گرفت، استرادیواری<ref>Stradivari </ref> بود. او در طراحی‌های خود به‌جای مکتب آماتی از مکتب برشا<ref>Brescia</ref> پیروی می‌کرد. جوزپّه برای به‌دست‌آوردن عالی‌ترین صدا، مدل‌های گوناگونی ساخت و به‌همین دلیل سازهای او هم‌شکل نیستند.
(یا: گوارنِریوس) خانواده‌ای از ویولن‌سازان اهل کرِمونا<ref>Cremona</ref>، ایتالیا. نخستین صنعتگر این خانواده آندرِآ گوارنِری<ref>Andrea Guarneri
 
</ref> (ح ۱۶۲۶ـ۱۶۹۸)، از شاگردان نیکولو آماتی<ref> Niccolo Amati </ref> بود. او سازهای خود را به سبک آماتی طراحی می‌کرد و می‌ساخت. دو پسر آندرِآ، که شاگردانش هم بودند، کار او را پیش بردند: پیِترو جووانّی گوارنِری<ref>Pietro Giovanni Guareri</ref> (۱۶۵۵ـ۱۷۲۰) در مانتوا<ref> Mantua</ref> کار می‌کرد و چند اختراع داشت؛ جوزپّه جووان باتیستا گوارنِری<ref> Giuseppe Giovan Battista Guarneri </ref> (۱۶۶۶ـ ح ۱۷۳۸) ویولن‌هایی عالی به سبک اصیل و بدیع خودش می‌ساخت. پسر جوزپّه، پیِترو گوارنِری<ref>Pietro Guarneri </ref> (۱۶۹۵ـ۱۷۶۲) بهترین ویولن‌های خود را در آخرین سال‌های عمرش ساخت و بیشتر کار عمویش را الگو قرار می‌داد. بزرگ‌ترین ویولن‌ساز این خانواده جوزپّه گوارنِری<ref>Giuseppe Guarneri </ref> (۱۶۹۸ـ۱۷۴۴) نوۀ برادرِ آندرِآ بود که دِل جِزو<ref>del Gesu </ref> لقب داشت. تنها کسی که در تاریخ ویولن‌سازی برتر از او قرار می‌گرفت، استرادیواری<ref>Stradivari </ref> بود. او در طراحی‌های خود به‌جای مکتب آماتی از مکتب برشا<ref>Brescia</ref> پیروی می‌کرد. جوزپّه برای به‌دست‌آوردن عالی‌ترین صدا، مدل‌های گوناگونی ساخت و به‌همین دلیل سازهای او هم‌شکل نیستند.


&nbsp;
&nbsp;
سرویراستار
۵۳٬۱۵۵

ویرایش