ابراهیم امام: تفاوت میان نسخه‌ها

ابراهیم امام (  ـ۱۳۱ق)<br>(نام کامل: ابواسحاق ابراهیم بن محمد بن علی بن عبدالله بن عباس) نوادۀ عبدالله بن عباس و پیشوای جنبش سرّی عباسیان علیه امویان و برادر [[سفاح عباسی|سفاح]] و منصور ـ&nbsp;اولین و دومین خلیفۀ عباسی. بعد از پدر به وصیت او به امامت نشست و کارهای پدر را پیگیری کرد. او داعیانی به خراسان فرستاد و نمایندگان شیعیان [[عراق]] و [[خراسان]] را که برای ارائه گزارش نزد وی می‌آمدند راهنمایی می‌کرد، ولی ابوهاشم بکیر بن ماهان سازمان‌دهندۀ اصلی جنبش عباسیان بود که در ۱۰۵‌ق به بیعت عباسیان درآمد و رهبری دعوت را به دست گرفت. او [[ابومسلم خراسانی (۱۰۰ـ۱۳۷ق)|ابومسلم]] را پس از آزادی از زندان [[کوفه]] به خدمت ابراهیم امام برد. بعد از مرگ بکیر بن ماهان (۱۲۷) [[ابوسلمه خلال، حفص بن سلیمان (قرن ۲ق)|ابوسلمه خلال]] داماد بکیر بن ماهان ادامه کار او را به دست گرفت. ابراهیم در ۱۲۸ ابومسلم را به خراسان فرستاد و به او سپرد که یمنی‌ها را به خود نزدیک کند، و هرکس را که به او بدبین بود ازبین ببرد. در آستانه پیروزی قیام که لشکر [[سیاه جامگان|سیاه‌جامگان]] به عراق درآمدند به فرمان [[مروان حمار]] ابراهیم را در حمیمه دستگیر و زندانی کردند. به احتمال زیاد وی به دلیل ابتلا به بیماری [[طاعون]] درگذشت.<br><!--11006600-->