بوئین میاندشت، شهرستان: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
شهرستان بوئین میاندشت با وسعتی در حدود 1,020کیلومترمربع و ارتفاع ۲,۴۱۰متر (در مرکز آن) در دامنه‌های شرقی [[زاگرس، کوهستان|کوهستان زاگرس]] مرکزی واقع شده است. این شهرستان ترکیبی از مناطق کوهستانی، کوهپایه‌ای و دشت، و برخی آبادی‌های آن از مرتفع‌ترین آبادی‌های ایرانند. از لحاظ اقلیمی جزو مناطق معتدل کوهستانی و از لحاظ بارندگی جزو مناطق نیمه‌خشک است. با این‌حال این شهرستان به دلیل منابع آبی سطحی و زیرزمینی غنی و خاک مناسب دارای حاصلخیزترین زمین‌های کشاورزی در سطح کشور است. رودهای دائمی و فصلی این شهرستان ریزابه‌ها و سرچشمه‌های رودهای [[زاینده رود|زاینده‌رود]] و [[قمرود، رودخانه|قمرود]]<nowiki/>ند. از چشم‌اندازهای طبیعی شهرستان بوئین میاندشت به سد و سرچشمۀ افوس، تفرجگاه نوغان، بیشه‌زار پیلستون، تفرجگاه آغچه، آبشار نوغان، تفرجگاه دره‌حوض، دشت لاله‌های واژگون ماهورستان، پارک جنگلی محلۀ بوئین، پارک جنگلی محلۀ میاندشت و سد و سرچشمۀ آغچه می‌توان اشاره کرد. مردم شهرستان شیعۀ دوازده‌امامی‌اند و جز زبان‌های لری، ترکی، ارمنی و گرجی، عموماً به زبان فارسی سخن می‌گویند. نزدیک به یک‌درصد از مردم شهرستان را نیز مسیحیان ارمنی تشکیل می‌دهند. بیشتر مردم بوئین میاندشت از طریق کشاورزی و دامپروری امرار معاش می‌کنند و مهم‌ترین تولیدات آنها گندم و جو و سایر غلات و حبوبات، گیاهان علوفه‌ای، سیب‌زمینی، گردو، بادام، گوشت و فرآورده‌های لبنی است. | شهرستان بوئین میاندشت با وسعتی در حدود 1,020کیلومترمربع و ارتفاع ۲,۴۱۰متر (در مرکز آن) در دامنه‌های شرقی [[زاگرس، کوهستان|کوهستان زاگرس]] مرکزی واقع شده است. این شهرستان ترکیبی از مناطق کوهستانی، کوهپایه‌ای و دشت، و برخی آبادی‌های آن از مرتفع‌ترین آبادی‌های ایرانند. از لحاظ اقلیمی جزو مناطق معتدل کوهستانی و از لحاظ بارندگی جزو مناطق نیمه‌خشک است. با این‌حال این شهرستان به دلیل منابع آبی سطحی و زیرزمینی غنی و خاک مناسب دارای حاصلخیزترین زمین‌های کشاورزی در سطح کشور است. رودهای دائمی و فصلی این شهرستان ریزابه‌ها و سرچشمه‌های رودهای [[زاینده رود|زاینده‌رود]] و [[قمرود، رودخانه|قمرود]]<nowiki/>ند. از چشم‌اندازهای طبیعی شهرستان بوئین میاندشت به سد و سرچشمۀ افوس، تفرجگاه نوغان، بیشه‌زار پیلستون، تفرجگاه آغچه، آبشار نوغان، تفرجگاه دره‌حوض، دشت لاله‌های واژگون ماهورستان، پارک جنگلی محلۀ بوئین، پارک جنگلی محلۀ میاندشت و سد و سرچشمۀ آغچه می‌توان اشاره کرد. مردم شهرستان شیعۀ دوازده‌امامی‌اند و جز زبان‌های لری، ترکی، ارمنی و گرجی، عموماً به زبان فارسی سخن می‌گویند. نزدیک به یک‌درصد از مردم شهرستان را نیز مسیحیان ارمنی تشکیل می‌دهند. بیشتر مردم بوئین میاندشت از طریق کشاورزی و دامپروری امرار معاش می‌کنند و مهم‌ترین تولیدات آنها گندم و جو و سایر غلات و حبوبات، گیاهان علوفه‌ای، سیب‌زمینی، گردو، بادام، گوشت و فرآورده‌های لبنی است. | ||
قلعۀ تاریخی هژبرپور با قدمت 400ساله واقع در روستای تخماقلو<ref>Tokhmaqlu</ref>، حسینیۀ قدیمی بوئین میاندشت با قدمت 300ساله، حمام تاریخی بوئین میاندشت مربوط به دورۀ [[قاجاریه، سلسله|قاجار]]، کلیسای روستای زرنه<ref>Zarneh</ref> مربوط به دورۀ قاجار، و حمام تاریخی روستای کرچ<ref>Kerch</ref> مربوط به دورۀ قاجار از آثار تاریخی این شهرستانند که از میان آنها تنها مورد اول در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. | |||
---- | ---- | ||