ابراهیم، حافظ (دیروط ۱۸۷۲ـ قاهره ۱۹۳۲): تفاوت میان نسخه‌ها

{{جعبه زندگینامه|عنوان=حافظ ابراهیم|نام=Hafez Ibrahim|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=شاعر نیل|زادروز=دیروط ۱۸۷۲م|تاریخ مرگ=قاهره ۱۹۳۲م|دوره زندگی=|ملیت=مصری|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=مدرسۀ نظام (۱۸۹۶)|شغل و تخصص اصلی=شاعر|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=مدیر بخش ادبیات کتابخانۀ ملی مصر|جوایز و افتخارات=|آثار=|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=ادبیات عرب|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}

ابراهیم، حافِظ (دَیْروط ۱۸۷۲ـ قاهره ۱۹۳۲م)<br>

<p>شاعر نئوکلاسیک مصری. در مدرسۀ نظام درس خواند (۱۸۹۶). به [[سودان]] اعزام شد و در شورش مصریان علیه [[بریتانیا]] شرکت جست، اما از ارتش اخراج شد. پس از مدتی بیکاری، مدیر بخش ادبیات کتابخانۀ ملی [[مصر]] شد. نام او بیشتر با نام رقیبش [[شوقی، احمد (۱۸۶۸ـ۱۹۳۲)|احمد شوقی]] توأم است، اما حافظ ابراهیم، به خلاف شوقی اشراف‌زاده، هرگز به کشورهای غربی سفر نکرد و با زبان‌های بیگانه چندان آشنایی نداشت و احتمالاً ترجمۀ ''[[بینوایان]]'' [[هوگو، ویکتور (۱۸۰۲ـ۱۸۸۵)|ویکتور هوگو]] را به یاری دیگری انجام داده است. او و شوقی از ستایشگران شعر محمود سامی بارودی و در سروده‌‌هایشان متأثر از او بودند و هر دو نیز شاعرانی سنت‌گرا بودند. حافظ ابراهیم ''شاعر نیل'' لقب گرفت و شعرهای ادیبانه‌اش ستوده می‌شد. به ملی‌گرایی آوازه داشت، هرچند سروده‌هایش در ستایش سلطان عثمانی تردیدبرانگیز است و مفسران بعدی از او انتقاد کرده‌اند. اثری منثور به سبک مقامه‌نویسی به شیوۀ حدیث ''عیسی بن هشام''، به قلم محمد مُوَیْلِحی نیز نوشته است.</p>