جورجونه، دا کاسل فرانکو (۱۴۷۵ـ۱۵۱۰م): تفاوت میان نسخه‌ها

جورجونِه، دا کاسل‌فرانْکو (۱۴۷۵ـ۱۵۱۰م)(Giorgione, da Castelfranco)<br>

[[پرونده: 16127300.jpg | بندانگشتی|سه فيلسوف، اثر دا کاسل‌فرانْکو جورجونِه]]

|آثار =طوفان (۱۵۰۸)؛ تک چهره مرد جوان (موزه دولتی، برلین)؛ کنسرت روستایی (لوور، پاریس)

(نام اصلی: جورجو باربارِلّی<ref>Giorgio Barbarelli </ref>) نقاش ایتالیایی در دورۀ رنسانس<ref>Renaissance </ref>. در ونیز فعالیت داشت. مناظر شاعرانۀ رنسانسی را با رنگ‌های متنوّع، شکل‌های سیّال، و صمیمیتی دلنشین بر تابلو آورد. نقاشی ''ونوس خفته''<ref>''Sleeping Venus'' </ref> (ح ۱۵۱۰؛ نگارخانۀ نقاشی درسدِن<ref>Gemaldegalerie, Dresden </ref>)، ازجمله آثار اوست که احتمالاً به‌وسیلۀ تیسین<ref>Titian </ref> تکمیل شده است. نقاشی محرابی کاسل‌فرانکو<ref>Castlfranco </ref>، با ترکیب‌بندی متقارن و شیوۀ منسجمش، با آثار بلّینی<ref>Bellini </ref>، که استادش بود، قابل قیاس است و، به احتمال بسیار، از نخستین آثار جورجونه بوده است. جورجونه را احتمالاً باید مبتکری در تکامل اسلوب رنگ‌وروغن، و استفاده از رنگ‌های گرم و متنوع، و مبدع نقاشیِ مستقل از موقعیّت یا کارکردی خاص، دانست. برای او زیبایی شاعرانه و سحرانگیز نوعی ویژگی فردی شمرده می‌شود، که در اثرش با نام ''طوفان''<ref>''The Tempest'' </ref> (۱۵۰۸) کاملاً مشهود است؛ در این نقاشیِ رؤیاگونه، انسان‌هایی بی‌تفاوت دربرابر پس‌زمینه‌ای قرار دارند که آبستن توفانی صاعقه‌آساست؛ معنای اثر بیشتر در حال‌وهوای آن نهفته است تا در مضمونش. به‌جز تابلوی ''ونوس خفته''، فقط چهار نقاشی دیگر به یقین از آثار جورجونه شناخته شده‌اند، که عبارت‌اند از ''نقاشی محرابی کاسل‌فرانکو'' در کلیسای جامع کاسل‌فرانکو (که گاه با نام ''مریم عذرا و کودک بر تخت نشسته با دو قدیس''<ref>''Madonna and Child Enthroned with Two Saints''</ref> نیز یاد شده است)، ''سه فیلسوف''<ref>''The Three Philosophers''</ref>، ''تصویر یک زن''<ref>''Portrait of a Lady'' </ref> (هر دو اثر در موزۀ تاریخ هنر وین<ref>Kunsthistorisches Museum, Vienna </ref>)، و ''توفان'' (آکادمی، ونیز<ref>''Accademia, Venice''</ref>). با آن که در دوران کوتاه زندگی‌اش آثار اندکی پدید آورد، در تیسین و دیگر نقاشان ونیزی تأثیری ژرف نهاد. جورجو باربارلّی پس از وفاتش، جورجونه نام گرفت. ظاهراً همراه با تیسین، در ونیز شاگرد جووانی بلّینی بوده است و در جوانی به موفقیت رسیده است. جورجونه در ۱۵۱۰ بر‌اثر طاعون درگذشت. دیگر آثار منسوب به او، عبارت‌اند از ''یودیت''<ref>''Judith'' </ref> (اِرمیتاژ<ref>Hermitage</ref>، سن‌پترزبورگ)، ''تک‌چهرۀ مرد جوان''<ref>''Portrait of a Young Man'' </ref> (موزۀ دولتی، برلین<ref>Staatliche Museen, Berlin </ref>)، ''مریم عذرا با قدّیسان''<ref>''Madonna with Saints'' </ref> (پرادو<ref>Prado </ref>، مادرید)، ''مسیح و زنِ زانیه''<ref>''Christ and the Adulteress''</ref> (نگارخانۀ گلاسگو<ref>Glasgow Art Gallery </ref>)، ''کنسرت روستایی''<ref>''Concert Champêtre'' </ref> (لوور<ref>Louvre </ref>، پاریس)، و ''کنسرت''<ref>''Concert'' </ref> (پیتّی<ref>Pitti </ref>، فلورانس<ref>Florence</ref>).