روستی، دانته گابریل (۱۸۲۸ـ۱۸۸۲): تفاوت میان نسخه‌ها

|آثار =بئاتا بئاتریکس (۱۸۴۶م)، کودکی مریم عذرا (۱۸۴۹م)؛ بشارت بر تو ای خدمتکار خداوند (۱۸۵۰م) (هر دو در نگارخانه تیت)؛ اشعار (۱۸۷۰م)

|خویشاوندان سرشناس =کریستینا روسّتی (خواهر)

|گروه مقاله =نگارگری و مجسمه سازی جهان

}}روسِّتی، دانته گابریل (۱۸۲۸ـ۱۸۸۲م)(Rossetti, Dante Gabriel)<br/> [[File:22167100.jpg|thumb|تابلوي بئا بئاتريکس (۱۸۴۶م) اثر دانته گابریل روستی]]

نقاش و شاعر انگلیسی. در پایه‌گذاری انجمن اخوت پیشارافائلی<ref>Pre-Raphaelite Brotherhood </ref> در ۱۸۴۸م، شرکت داشت. علاوه‌بر صحنه‌های رمانتیکِ<ref>romantic </ref> قرون وسطایی<ref>medieval </ref>، شمار بسیاری تک‌چهرۀ آرمانی از زنان کشید؛ ازجمله تابلوی ''بئاتا بئاتریکس''<ref>''Beata Beatrix ''</ref> (۱۸۴۶م). ''دوشیزۀ فرخنده''<ref>''The Blessed Damozel''</ref> (۱۸۵۰م) از اشعار اوست. خواهرش [[روستی، کریستینا (۱۸۳۰ـ۱۸۹۴)|کریستینا روسّتی]]<ref> Christina Rossett</ref> نیز شاعر بود. انجمن اخوت پیشارافائلی را با دو نقاش دیگر، [[میلی، جان اورت (۱۸۲۹ـ۱۸۹۶)|جان اِوِرت میلی]]<ref>John Everett Millais</ref> و [[هانت، هولمن (۱۸۲۷ـ۱۹۱۰)|هولمن هانت]]<ref> Holman Hunt </ref>، تأسیس کرد، اما خودش فقط دو اثر پیشارافائلی آفرید: ''کودکیِ مریم عذرا''<ref>''The Girlhood Of Mary Virgin''</ref> (۱۸۴۹م) و ''بشارت بر تو ای خدمتکار خداوند''<ref> ''Ecce Ancilla Domini''</ref> (۱۸۵۰م) که هر دو در [[نگارخانه تیت|نگارخانۀ تیت]]<ref> Tate Gallery</ref> نگهداری می‌شوند. از آن پس، از به‌نمایش‌گذاشتن آثارش امتناع ورزید و سبکی وسیع‌تر، و دست‌مایه‌هایی شخصی‌تر را پروراند که از اشعارش مایه می‌گرفت. [[راسکین، جان (۱۸۱۹ـ۱۹۰۰)|جان راسکینِ]]<ref> John Ruskin</ref> منتقد، از دوستانش بود، که کمک کرد روستّی در نقاشی به‌شهرت برسد. با ویلیام ماریس<ref> William Morris </ref>، شاعر و هنرمند، و همسر ماریس، جِین<ref>Jane </ref> نیز دوستی داشت؛ همسر ماریس معشوقۀ روسّتی، و موضوع بسیاری از آثارش شد. از ۱۸۵۷ تا ۱۸۵۸م با [[برن ـ جونز، ادوارد (۱۸۳۳ـ۱۸۹۸)|ادوارد برن‌ـ‌جونز]]<ref>Edward Burne-Jones </ref> و ویلیام ماریس دیوارنگاره<ref>fresco </ref>هایی برای اتحادیۀ آکسفورد<ref>Oxford Union </ref> پدید آورد، و دومین دورۀ آثار پیشارافائلی‌اش را با جنبش هنرها و صنایع دستی<ref>Arts and Crafts Movement </ref> آغاز کرد. مجموعه‌شعرهایش، با نام ''اشعار''<ref>''Poems ''</ref> (۱۸۷۰م) را از گور همسرش الیزابت سیدال<ref>Elizabeth Siddal</ref> (۱۸۳۴ـ۱۸۶۲م) بیرون آوردند؛ این اثر، «مکتب شعر شهوانی» خوانده شد و انتقاد بسیاری را برانگیخت.