ادوین بورینگ: تفاوت میان نسخه‌ها

[[File:Edvin b.jpg|thumb|ادوین بورینگ]]<p style="text-align: justify;">ادوین بورینگ (1886-1968م)  (Edwin Boring)</p> <p style="text-align: justify;">(نام کامل: ادوین گاریگ (گری) بورینگ<ref>Edwin Garrigues (Gary) Boring</ref>) روان‌شناس تجربی، و استاد روان‌شناسی در دانشگاه کلارک<ref>Clark University</ref> و دانشگاه هاروارد<ref>Harvard University</ref> [[امریکا، ایالات متحده|امریکا]]، که بعدها یکی از نخستین مورخان روان‌شناسی شد. چنان محترم بود و تأثیر عمیقی بر روان‌شناسی داشت که رابرت یرکس<ref>Robert Yerkes</ref> زمانی به او لقب "آقای روان‌شناسی<ref>Mr. Psychology</ref>" داده بود. دانش‌آموزان بسیاری نیز تربیت کرد که همچون خودش در حوزۀ روان‌شناسی بسیار تأثیرگذار بودند (مانند: استنلی اسمیت استیونس<ref>Stanley Smith Stevens</ref>) او یکی از عوامل برجسته در روان‌شناسی دانشگاهی بود. به مدت 27 سال در دانشگاه هاروارد روان‌شناسی تدریس کرد. در 1956، دانشگاه کلارک به او مدرک افتخاری داد. طبق گزارش منتشر شده در مجلۀ علمی انجمن روان‌شناسی امریکا<ref> (American Psychological Association (APA</ref> در سال 2002، او در رتبۀ 93 برترین و مطرح‌ترین روان‌شناسان قرن بیستم (در کنار افرادی همچون [[دیویی، جان (۱۸۵۹ـ۱۹۵۲)|جان دیویی]]<ref>John Dewey</ref>، آموس تورسکی<ref>Amos Tversky</ref> و [[ویلهلم وونت]]<ref>Wilhelm Wundt</ref>) قرار گرفته است. در 1928، رئیس انجمن روان‌شناسی امریکا شد. </p> <p style="text-align: justify;">او در 23 اکتبر 1886م در [[فیلادلفیا]]<ref>Philadelphia</ref>، [[پنسیلوانیا]]<ref>Pennsylvania </ref> متولد شد و در یک خانوادۀ [[کوییکرها|کوئیکر]]<ref>Quaker </ref> علاقه‌مند به علم رشد یافت. پدرش داروفروش و عضو کلیسای [[موراوی]]<ref>Moravian Church</ref> بود. مادرش در یک خانوادۀ کوئیکر بزرگ شده بود. خواهر بزرگ‌ترش آلیس میدلتون بورینگ<ref>Alice Middleton Boring</ref>، جانورشناس<ref> zoologist</ref> بود. ادوین در کودکی مجذوب برق شد و تصمیم گرفت برای تحصیل در رشتۀ مهندسی برق<ref>electrical engineering</ref> در دانشگاه درس بخواند. همین تصمیم را نیز اجرا کرد و در 1904م وارد دانشگاه کورنل<ref>Cornell University</ref> شد و مهندسی برق خواند. در 1908 مدرک کارشناسی ارشد این رشته را گرفت و سپس در شرکت فولادِ بتلهم<ref>Bethlehem Steel Company</ref> در پنسیلوانیا مشغول به کار شد. پس از یک سال کار در آن شرکت و یک سال دیگر تدریس علوم در مدرسۀ کلیسای موراوی، در 1910م برای کسب مدرک کارشناسی ارشد در رشتۀ فیزیک به دانشگاه کورنل بازگشت، اما به جای آن به دنیای روان‌شناسی کشیده شد.</p> <p style="text-align: justify;">در 1920م، منصبی در هاروارد به او پیشنهاد شد، همچنین موقعیتی نیز برای ادامۀ کار با رابرت یرکس در [[مینه سوتا|مینه‌سوتا]]<ref>Minnesota</ref>. اما او هاروارد را انتخاب کرد، زیرا معتقد بود که آن‌جا نیاز بیشتری به او دارند. وی مأموریت یافت تا روان‌شناسی هاروارد را از دست فلاسفه رها سازد و روان‌شناسی را به یک علم قابل احترام و آبرومند تبدیل کند. اما در تابستان و پیش از آن‌که او در هاروارد شروع به کار کند، [[جی استنلی هال]]<ref>G. Stanley Hall</ref>، رئیس دانشگاه کلارک، به او پیشنهاد داد به مدت سه سال در مقام استاد روان‌شناسی تجربی مشغول به کار شود و وعده داد که اگر کارش رضایت‌بخش باشد، در آن مقام دائمی شود. او نیز پذیرفت. اما طی ترس سرخ<ref> Red Scare</ref> که اتوود<ref>Atwood </ref> او را متهم کرد که [[بلشویک]]<ref>Bolshevik</ref> است و باعث ترغیب [[رادیکالیسم]]<ref>radicalism</ref> در کلارک می‌شود، مناقشات بالا گرفت. و در شرایطی که او در انتظار بازگشت به کلارک بود، همزمان یک پیشنهاد دیگر از دانشگاه هاروارد برای تصدی پست استادیار دانشگاه و نیز از دانشگاه استنفورد<ref>Stanford University</ref> برای استاد تمام با حقوق بالاتر دریافت کرد. در شرایطی که او مردد بود کدام را انتخاب کند، استنفورد از پیشنهادش صرف نظر کرد و بورینگ همان پیشنهاد هاروارد را پذیرفت. اما دوران تصدی او در هاروارد پیش از آن‌که آغاز شود، به پایان رسید، چرا که در تصادف خودرو زخمی شد، جمجمه‌اش شکست و مجبور شد شش هفته در بیمارستان بماند. در پی آن، دچار فراموشی موقت نیز شد. در 1914، با همکار روان‌شناس‌اش، لوسی مِی دِی<ref>Lucy May Day</ref>، ازدواج کرد. آن‌ها صاحب چهار فرزند شدند.</p> <p style="text-align: justify;">او به عنوان دبیر نهمین کنگرۀ بین‌المللی روان‌شناسی<ref>Ninth International Congress of Psychology </ref> در 1929 و رئیس افتخاری هفدهمین کنگرۀ بین‌المللی روان‌شناسی<ref>Seventeenth International Congress of Psychology </ref> در 1963 خدمت کرد. بنیانگذار و اولین سردبیر مجلۀ علمی بسیار تأثیرگذار ''روان‌شناسی معاصر''<ref>Contemporary Psychology</ref> بود. در 1959، انجمن روان‌شناسی امریکا از او با مدال طلا تقدیر کرد.</p> <p style="text-align: justify;">از جمله کتاب‌های اوست: ''تاریخچۀ روان‌شناسی تجربی''<ref>''A History of Experimental Psychology''</ref>؛ ''ابعاد جسمی هشیاری''<ref>''The Physical Dimensions Of Consciousness''</ref>؛ ''مبانی روان‌شناسی''<ref>''Foundations of Psychology''</ref>؛ ''تاریخ، روان‌شناسی، و علم: مقالات منتخب''<ref>''History, Psychology, and Science: Selected Papers''</ref>.</p> <p style="text-align: justify;"></p> <p style="text-align: justify;">منابع:</p>