مونه، کلود (۱۸۴۰ـ۱۹۲۶): تفاوت میان نسخه‌ها

|آثار =حومه ژیورنی(۱۸۸۳؛ موزه هنرهای معاصر تهران)

نقاش فرانسوی. از پیش‌گامان امپرسیونیسم<ref>Impressionism</ref>، و نمایندۀ وفادار آرمان‌های آن بود، مکتبی که براساس نام تابلوی او، ''امپرسیون: طلوع آفتاب''<ref>''Impression: Sunrise''</ref> (۱۸۷۲) نام‌گذاری شد. در دهۀ ۱۸۷۰ برای بررسی جلوه‌های مختلف نور بر رنگ و فرم، به نقاشی از موضوع‌های واحدی در ساعت‌های مختلف پرداخت. دو مجموعۀ''تل علف''<ref>''Haystacks''</ref> و ''کلیسای جامع روآن''<ref>''Rouen Cathedral''</ref> را در دهۀ ۱۸۹۰ آفرید، و از ۱۸۹۹ به خلق مجموعۀ ''نیلوفرهای آبی''<ref>''Water Lilies''</ref>، در باغ خانه‌اش در ژیوِرنی<ref>Giverny </ref>، نورماندی<ref>Normandy </ref>، پرداخت (خانه‌اش اکنون موزه است). نیز تابلوی ''حومۀ ژیورنی''<ref>''Environs de Giverny''</ref> (۱۸۸۳؛ موزۀ هنرهای معاصر تهران<ref>Tehran Museum of Contemporary Art </ref>) از آثار اوست. مونه جوانی‌اش را در لو هاور (لو آور)<ref>Le Havre </ref> گذراند، و در آن‌جا به تشویق بودَن<ref>Boudin </ref>، کشیدنِ کاریکاتور<ref>caricature </ref> را وانهاد و به منظره‌پردازی در هوای آزاد<ref>open-air </ref> رو آورد. بودَن و یونکینت<ref>Jongkind </ref>، که مونه در ۱۸۶۰ با آنان طرح دوستی ریخت، نکات بسیاری را دربارۀ تأثیرات جوّی به او آموختند. در ۱۸۶۲ به آتلیۀ گلر<ref>Gleyre </ref> در پاریس رفت و با رنوار<ref>Renoir </ref> و سیسلی<ref>Sisley </ref> و بازیّ<ref>Bazille </ref> آشنا شد، و با ایشان در جنگل فونتن‌بلو<ref>Fontainebleau </ref> نقاشی کرد. تا ۱۸۷۰ دلمشغول پروراندن رهیافت تازه‌ای بود که واقع‌گرایی<ref>realism </ref> کوربه<ref>Courbet </ref>، و روش مستقیم مانه<ref>Manet </ref>، در آن نقش داشتند؛ چنان که در پردۀ زیبای ''زنان در باغ''<ref>''Femmes au Jardin''</ref> (۱۸۶۷؛ لوور) و نقاشی مانه‌ایِ ''ساحل تروویل''<ref>''Plage à Trouville''</ref> (۱۸۷۰؛ نگارخانۀ تیت) مشهود است. در وقفۀ حاصل از جنگ، به هلند و سپس لندن رفت، در آن‌جا آثار ترنر<ref>Turner </ref> توجه او را برانگیخت. از ۱۸۷۲ تا ۱۸۷۸ در آرژانتوی<ref>Argenteuil </ref> کار کرد، و کارگاهی شناور، بر روی قایق، ساخت، و شیوۀ بازنمایی نور به‌وسیلۀ رنگ را، به‌اوجِ پختگی رساند. اگرچه مونه همواره هدف ثابتی داشت، هنرش به حد شگفت‌آوری متنوع است. مطالعۀ جلوه‌های مختلف نور در موضوعی واحد، خلق زنجیره‌ایِ آثارش را در پی داشت که هریک از هویّتی خاص برخوردارند، ازجمله منظره‌های برفی وِتوی، تل علف، درختان سپیدار، کلیساهای جامع (روآن)، ونیز، رود تمز<ref>Thames</ref>، و نیلوفرهای آبی. ترکیب‌بندی‌های آثارش نیز، که تأثیر باسمه‌های ژاپنی را با اندکی دقت می‌توان در آن‌ها یافت، بسیار متنوع‌اند؛ در عین حال رنگ را در بازنمایی حالات جوّی، بسیار شاعرانه به‌کار می‌برد.