کرس، جزیره: تفاوت میان نسخه‌ها

</ref>؛ از دو ولایت [[اوت ـ کرس|اوت‌ ـ کرس]]<ref>Haute Corse </ref> و [[کرس جنوبی|کُرس جنوبی]]<ref>Corse du Sud </ref> تشکیل شده است. ۸,۷۰۰ کیلومتر مربع مساحت و ۲۵۰,۴۰۰ نفر جمعیت دارد (۱۹۹۰)، که شامل ۵۰ درصد بومی‌های کرس است. مرکز جزیره، [[آژاکسیو]]<ref>Ajaccio </ref> است. کرس، جزیره‌ای کوهستانی با پوشش گیاهی مقاوم نظیر چوب‌پنبه<ref>cork oak </ref> و [[مورد]]<ref>myltre </ref> است. مهم‌ترین فرآوردۀ آن زیتون و روغن زیتون است. گردشگری منبع اصلی درآمد جزیره به‌شمار می‌رود. زبان‌های رایج آن فرانسوی (زبان رسمی) و کرسی، از لهجه‌های ایتالیایی، است. سالی که کرس استان فرانسه شد، [[بناپارت، ناپلیون|ناپلئون]] در آژاکسیو زاده شد (۱۷۶۹). این جزیره پایگاه اصلی [[لژیون خارجی]]<ref>Foreign Legion </ref> است. فوکایایی<ref>Phocaean </ref>های یونیا ([[ایونی]]<ref>Ionia </ref>) در حدود ۵۷۰پ‌م آلالیا<ref>Alalia </ref> را بنا کردند و سپس [[اتروسک|اتروسک‌ها]]<ref>Etruscans </ref>، کارتاژی‌ها، رومی‌ها، [[واندال ها]]<ref>Vandal </ref>و اعراب<ref>Arab </ref> جای آنان را گرفتند. در قرن ۱۴‌م جنووایی‌ها<ref>Genoese </ref> کرس را اشغال کردند. و در نیمۀ دوم قرن ۱۸، پاسکوآله پائولی<ref>Pasquale Paoli </ref>، ملی‌گرای کرس، (۱۷۲۵ـ۱۸۰۷)، جنبش استقلال‌طلبانه‌ای را رهبری کرد. جنووا در ۱۷۶۸ کرس را به فرانسه واگذار کرد. در [[جنگ جهانی دوم]] مدتی در اشغال ایتالیا بود (۱۹۴۲ـ۱۹۴۳). از ۱۹۶۲ آوارگان الجزایر در آن اسکان یافتند و رفاه نسبی، احساسات ملی‌گرایانه را دامن زد و مردم خواستار استقلال کرس شدند. جبهۀ آزادی‌بخش ملی کرس<ref>(National Liberation Front of Corsica (FNLC </ref>، که در ۱۹۸۳ غیرقانونی اعلام شد، فعالیت خود را با چند انفجار از سر گرفت. نخست‌وزیر وقت فرانسه در ۲۰ ژوییۀ ۲۰۰۰ طرح خود را برای خودمختاری محدود کرس اعلام کرد تا به ۲۰ سال خشونت در جزیره پایان دهد. کرس در شمال ساردنی واقع شده که با تنگۀ بونیفاسیو<ref>Strait of Bonifacio</ref> از آن جدا شده است. بیشترین طول آن ۱۸۰ کیلومتر و عرض آن ۸۰ کیلومتر است. چندین رود در جزیره جریان دارند که بزرگ‌ترین آن‌ها گولو<ref> Golo </ref> است. این جزیره آب و هوای متغیری دارد، در زمین‌های پست آن، گرما و در مناطق کوهستانی، سرمای شدید حکمفرماست و مرتفع‌ترین قله‌هایش شش ماه از سال پوشیده از برف‌اند. وضعیت ویژۀ کرس شامل مجلس منطقه‌ای ۶۱ نفری با اختیارات موشکافی در لوایح مجمع ملی فرانسه<ref>French National Assembly</ref>&nbsp;در مورد جزیره و ارائه طرح اصلاحات است. در ۱۱ نوامبر ۱۹۴۲، پس از پیاده شدن سربازان [[متفقین]] در افریقای شمالی [[هیتلر، آدولف (۱۸۸۹ـ۱۹۴۵)|هیتلر]] سربازان آلمانی را به فرانسۀ اِشغال‌نشده فرستاد و از سربازان ایتالیایی خواست کرس را تصرف کنند تا طرح‌های متفقین برای حمله به جزیره و ساحل جنوبی فرانسه به تأخیر افتد. سربازان فرانسوی، کرس را در ۴ اکتبر ۱۹۴۳ آزاد کردند. آنان بخش ایتالیایی پادگان باستیا<ref> Bastia</ref> را تا تخلیۀ نیروها حفظ کردند. فتح کرس به‌دست متفقین، ضربه‌ای اساسی به موقعیت آلمان در ایتالیا وارد کرد.