ای شاهد قدسی که کشد بند نقابت: تفاوت میان نسخه‌ها

[[پرونده:2042159988.jpg|جایگزین=مطلع غزل به خط نستعلیق|بندانگشتی|مطلع غزل به خط نستعلیق]]

جز بیت هشتم، باقی ابیات غزل را به دشواری می‌توان با نشانه‌شناسی ادبیات صوفیه تفسیر کرد. غزل از ابتدا به شکلی عاشقانه شروع شده و از ابیات میانی به همراه اندرز، به گلایه از معشوقی می‌پردازد که با توجه به بیت پایانی و خاصه کلمه‌ی خواجه مسلم می‌شود که مخاطب شاعر لابد باید دولتمردی باشد که سابقا با حافظ دوستی‌ای داشته و حالا به او بی‌توجه است. محتوای بیت هفتم تلمیحی به بخشی از آیه‌ی 39 [[سوره نور|سوره‌ی نور]] دارد: وَالَّذِينَ كَفَرُوا أَعْمَالُهُمْ كَسَرَابٍ بِقِيعَةٍ يَحْسَبُهُ الظَّمْآنُ مَاءً حَتَّىٰ إِذَا جَاءَهُ لَمْ يَجِدْهُ شَيْئًا... (و کسانی که کافرند اعمالشان چون سرابی‌ست در بیابان هموار بی‌آب که شخص تشنه آن را آب پندارد و چون بدانجا رسید هیچ آبی نیابد...).