پرش به محتوا

دیوئر، جیمز: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
جز (Mohammadi3 صفحهٔ دیویر، جیمز (۱۸۴۲ـ۱۹۲۳) را به دیوئر، جیمز منتقل کرد)
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:


{{جعبه زندگینامه
{{جعبه زندگینامه
|عنوان =جیمز دیویر
|عنوان =جیمز دیوئر
|نام =James Dewar
|نام =James Dewar
|نام دیگر=
|نام دیگر=
خط ۱۳: خط ۱۳:
|محل زندگی=
|محل زندگی=
|تحصیلات و محل تحصیل=تحصیل در ادینبورگ
|تحصیلات و محل تحصیل=تحصیل در ادینبورگ
| شغل و تخصص اصلی =شـــیمی دان
| شغل و تخصص اصلی =شیمی‌دان
|شغل و تخصص های دیگر=فیزیـــک دان
|شغل و تخصص های دیگر=فیزیک‌دان
|سبک =
|سبک =
|مکتب =
|مکتب =
|سمت =استاد شیمی در موسسه سلطنتی لندن در ۱۸۷۷
|سمت =استاد شیمی در موسسه سلطنتی لندن در ۱۸۷۷م
|جوایز و افتخارات =
|جوایز و افتخارات =
|آثار =
|آثار =
خط ۲۷: خط ۲۷:
|پست تخصصی =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
|باشگاه =
}}دیوئِر، جِیْمْز (۱۸۴۲ـ۱۹۲۳)(Dewar, James)<br/> [[File:20268500.jpg|thumb|ديوئِر، جِيْمْز]] شیمی‌دان و فیزیک‌دان اسکاتلندی. در ۱۸۷۲، ضمن تحقیق دربارۀ خواص ماده در دماهای بسیار کم، ظرف خلأ<ref>vacuum flask </ref> (ترموس<ref>Thermos</ref>) را ابداع کرد. در ۱۹۰۴، لقب شوالیه<ref> knight </ref> گرفت. در ۱۸۹۱ و ضمن تحقیق دربارۀ مایع‌کردن گازها، کشف کرد که هم اکسیژن مایع و هم ازون خاصیت مغناطیسی دارند. در ۱۸۹۵، برای اولین‌بار گاز هیدروژن را مایع کرد و در ۱۸۹۹، موفق شد هیدروژن را در دمای ۲۵۹- درجۀ سانتی‌گراد جامد کند. در ۱۸۸۹، با همکاری فردریک ایبل<ref>Frederick Abel </ref>، مادۀ منفجرۀ کوردیت<ref>cordite</ref> را ابداع کرد. دیوئر در کینکاردین<ref> Kincardine</ref> فایف<ref> Fife </ref> زاده شد و در ادینبورگ<ref>Edinburgh </ref> درس خواند. در ۱۸۷۵، در کیمبریج و در ۱۸۷۷، در مؤسسۀ سلطنتی<ref>Royal Institute </ref> لندن استاد شیمی شد. تا آن زمان، همۀ گازها، جز هلیوم<ref>helium </ref>، هم مایع و هم جامد شده بودند. هایکِه کامِرلینگ اونِس<ref>Heike Kamerlingh Onnes</ref>، فیزیک‌دان هلندی، در ۱۹۰۸ با استفاده از روش دیوئر توانست هلیوم را مایع کند. در آن زمان دیوئر توانسته بود با جوشاندن هلیوم در فشار کم به دمایی برسد که کمتر از یک درجه با صفر مطلق (۲۷۳- درجۀ سانتی‌گراد) فاصله داشت. دیوئر در زمینۀ طیف‌بینی<ref> spectroscopy </ref> نیز تحقیقاتی صورت داد و به‌ویژه نسبت به طیف‌های جذبی فلزات توجه خاص داشت. او خواصی از قبیل میل ترکیبی شیمیایی<ref>chemical reactivity
}}دیوئِر، جِیْمْز (۱۸۴۲ـ۱۹۲۳)(Dewar, James)<br/> [[File:20268500.jpg|thumb|جِیْمْز دیوئِر]] شیمی‌دان و فیزیک‌دان اسکاتلندی. در ۱۸۷۲، ضمن تحقیق دربارۀ خواص ماده در دماهای بسیار کم، ظرف خلأ<ref>vacuum flask </ref> (ترموس<ref>Thermos</ref>) را ابداع کرد. در ۱۹۰۴، لقب شوالیه<ref> knight </ref> گرفت. در ۱۸۹۱ و ضمن تحقیق دربارۀ مایع‌کردن گازها، کشف کرد که هم اکسیژن مایع و هم ازون خاصیت مغناطیسی دارند. در ۱۸۹۵، برای اولین‌بار گاز هیدروژن را مایع کرد و در ۱۸۹۹، موفق شد هیدروژن را در دمای ۲۵۹- درجۀ سانتی‌گراد جامد کند. در ۱۸۸۹، با همکاری فردریک ایبل<ref>Frederick Abel </ref>، مادۀ منفجرۀ کوردیت<ref>cordite</ref> را ابداع کرد. دیوئر در کینکاردین<ref> Kincardine</ref> فایف<ref> Fife </ref> زاده شد و در ادینبورگ<ref>Edinburgh </ref> درس خواند. در ۱۸۷۵، در کیمبریج و در ۱۸۷۷، در مؤسسۀ سلطنتی<ref>Royal Institute </ref> لندن استاد شیمی شد. تا آن زمان، همۀ گازها، جز هلیوم<ref>helium </ref>، هم مایع و هم جامد شده بودند. هایکِه کامِرلینگ اونِس<ref>Heike Kamerlingh Onnes</ref>، فیزیک‌دان هلندی، در ۱۹۰۸ با استفاده از روش دیوئر توانست هلیوم را مایع کند. در آن زمان دیوئر توانسته بود با جوشاندن هلیوم در فشار کم به دمایی برسد که کمتر از یک درجه با صفر مطلق (۲۷۳- درجۀ سانتی‌گراد) فاصله داشت. دیوئر در زمینۀ طیف‌بینی<ref> spectroscopy </ref> نیز تحقیقاتی صورت داد و به‌ویژه نسبت به طیف‌های جذبی فلزات توجه خاص داشت. او خواصی از قبیل میل ترکیبی شیمیایی<ref>chemical reactivity
</ref>، مقاومت الکتریکی<ref> electrical resistance</ref>، استحکام و مقاومت مواد، و فسفرسانس<ref> phosphorescence </ref> را در دمای کم بررسی کرد. ازجمله دریافت پرهای پرندگان در این دماها فسفرسان<ref>phosphorescent
</ref>، مقاومت الکتریکی<ref> electrical resistance</ref>، استحکام و مقاومت مواد، و فسفرسانس<ref> phosphorescence </ref> را در دمای کم بررسی کرد. ازجمله دریافت پرهای پرندگان در این دماها فسفرسان<ref>phosphorescent
</ref> می‌شوند.
</ref> می‌شوند.
۴۵٬۹۱۲

ویرایش