سوماترا: تفاوت میان نسخه‌ها

دومین جزیرۀ بزرگ [[اندونزی]]، و یکی از [[جزایر سوندا]]<ref>Sunda Islands</ref>، با ۴۷۳,۶۰۰ کیلومتر مربع مساحت و ۴۰,۳۴۳,۰۰۰ نفر جمعیت (۱۹۹۵). طول آن ۱,۷۶۰ کیلومتر و عرض آن ۴۰۰ کیلومتر است. حدود یک‌سوم ناحیه، عمدتاً در جنوب شرقی، همواره پوشیده از آب است. بلندترین نقطۀ آن در گونونگ کرینچی<ref>Gunug Kerinci</ref>، در غرب، قرار دارد، که در آن ارتفاع رشته‌کوه آتشفشانی بوکیت باریسان<ref>Bukit Barisan</ref> ۳,۸۰۵ متر است. در شرق این کوه‌ها، جلگه‌ای پهناور قرار دارد؛ هر دو منطقه از جنگل‌های انبوه پوشیده شده‌اند. محصولات آن شامل [[کایوچو|کائوچو]]، برنج، تنباکو، چای، الوار، [[قلع]]، نفت، [[بوکسیت]]، طلا، گاز طبیعی، قهوه، و فلفل است. سوماترای شمالی<ref>Northern Sumatra</ref> به‌سرعت صنعتی شده است. در ۱۹۷۴، بر رود آساکان<ref>Asakan River</ref>، که از دریاچۀ توبا<ref>Lake Toba</ref> منشعب می‌شود، سد بسته شد. شهر‌های اصلی سوماترا عبارت‌اند از [[مدان|مِدان]]<ref>Medan</ref>، [[پالمبانگ|پالِمبانگ]]<ref>Palembang</ref>، و [[پادانگ]]<ref>Padang</ref>. در قرن ۸ م امپراتوری [[هندو]] در سوماترا تشکیل شد، اما بازرگانان مسلمان از قرن ۱۳م اسلام را به جزیره آوردند، که تا قرن ۱۶ در سراسر جزیره رواج یافت. سوماترا از قرن ۷ تا ۱۳م بخش اصلی پادشاهی بودایی سری‌ویجایه<ref>Srivijaya</ref> بود.