کانیتسارو، استانیسلائو: تفاوت میان نسخه‌ها

كانيتْسارو، اِسْتانيسْلائو (1826 ـ 1910) Cannizzaro, Stanislao

شيمي‌دان ايتاليايي. نظرية آووگادرو1 دربارة تفاوت اتم و مولكول2 (1811) را احيا كرد و اوزان اتمي و مولكولي را مبناي محاسبات شيميايي قرار داد. در زمينة شيمي آلي آروماتيك3 نيز تحقيق مي‌كرد. در 1853، واكنشي را كشف كرد كه اكنون به ‌نام او معروف است. او در اين واكنش، بنزيل الكل و اسيد بنزوئيك4 را از بنزالدئيد5 به‌دست آورد. در پالرمو6ي سيسيل زاده شد. در پالِرمو، ناپل، و پيزا7 درس خواند. در انقلاب 1848 سيسيل شركت كرد و به مرگ محكوم شد، اما به مارسي8 گريخت (1849) و از آن‌جا به پاريس رفت. از 1851 تا 1855، استاد انستيتوي فني الكساندريا9، در پيمون10، بود. پس از آن، در جنووا11، پالرمو، و رم12 صاحب كرسي استادي شد. در 1871، سناتور، و سرانجام معاون رئيس‌جمهور شد.

واكنش كانيتسارو. اين واكنش تأثير محلول الكلي هيدوركسيد پتاسيم بر يك آلدئيد آروماتيك13 است. اين آلدئيد هم‌زمان، هم اكسيد و هم احيا شده و از آن الكل و اسيد كربوكسيليك14 حاصل مي‌شود. اين واكنش، كه نمونه‌اي از واكنش‌هاي تسهيم نامتناسب15 است، كاربردهاي بسياري در شيمي آلي سنتزي16 دارد.

فرضية آووگادرو. كانيتسارو با به‌كار‌بردنِ فرضية آووگادرو (1858)، خاطرنشان كرد هرگاه وزن مولكولي17 تركيبِ فرّار18ي با اندازه‌گيري چگالي19 بخار آن تعيين شد، فقط لازم است وزن اتمي يكي از عناصر شركت‌كننده در تركيب، در محدوده‌اي دقيق تخمين زده شود و سپس، تعدادي از تركيبات همان عنصر بررسي شود، چه‌بسا يكي از اين تركيبات يافت شود كه فقط يك اتم از آن عنصر داشته باشد و وزن هم‌ارز20 آن (وزن اتمي تقسيم بر ظرفيتش) با وزن اتمي‌اش يكي شود.