ارل کینگ: تفاوت میان نسخه‌ها

اِرْل کینگ (Erl-King)<br /> (یا: در آلمانی، «دِر ارل‌کونیش») در ادبیات عامیانۀ ژرمنی، شاه اجنّه. نخستین بار در [[آلمانی، ادبیات|ادبیات آلمانی]] اواخر قرن ۱۸، او به هیئت غولی ریش‌دار با تاجی طلایی ظاهر می‌شود که در جنگل سیاه<ref>Black Forest </ref> اقامت دارد و اطفال را وسوسه کرده، با خود می‌برد و به هلاکت می‌رساند. شعر ارل‌کونیش<ref>(Erlking (Erlkönig</ref>، اثر [[گوته، یوهان ولفگانگ فون (۱۷۴۹ـ۱۸۳۲)|یوهان ولفگانگ فون گوته]]<ref>Johann Wolfgang Goethe</ref>، شاعر رمانتیک آلمان، را [[اسکات، والتر (۱۷۷۱ـ۱۸۳۲)|والتر اسکات]]<ref>Walter Scott </ref> به انگلیسی برگرداند و [[شوبرت ، فرانتس (۱۷۹۷ـ ۱۸۲۸)|فرانتس شوبرت]]<ref>Franz Schubert </ref> در ۱۸۱۶ آهنگی براساس آن تنظیم کرد. واژۀ ارل‌ـ‌کینگ به معنای شبح/روح توسکا پس از آن رواج یافت که [[هردر، یوهان گوتفرید فون (۱۷۴۴ـ۱۸۰۳)|یوهان فون هِردِر]]<ref>Johann von Herder </ref>، شاعر آلمانی، کلمۀ دانمارکی اِلِر کونگه<ref>ellvonerkonge </ref>، به معنای شاه اجنّه را در شعر دختر شاه اجنّه<ref>The elf king's Damster</ref> به ارل کونیش برگرداند؛ ارل کونیش در آلمانی به‌معنای شاه توسکا است. این شعر در مجموعه‌ای از ادبیات عامیانه آمده است که او آن را با عنوان ''صدای مردم در آوازها''<ref>''Stimmen des volkes in liedern''</ref> (۱۷۷۸) گردهم آورده بود.