آدونیس: تفاوت میان نسخه‌ها

(شهرت و تخلص علی احمد سعید إسبر<ref>Ali Ahmad Said Esber</ref>) شاعر، نظریه‌پرداز، منتقد ادبی و روزنامه‌نگار سوری. از دانشگاه سن ژوزف [[بیروت]] دانشنامۀ دکتری گرفت. در ۱۹۵۵م به سبب فعالیت‌های سیاسی و عضویت در حزب ناسیونال سوسیالیست [[سوریه]] شش ماه زندانی شد. سال بعد به [[لبنان]] رفت و به تابعیت این کشور درآمد. از ۱۹۷۰ تا ۱۹۸۵م استاد ادبیات عربی دانشگاه لبنان بود و از ۱۹۸۵م به بعد در [[پاریس، شهر|پاریس]] اقامت کرد. از کسانی چون [[سعاده، انطون (۱۹۰۴ـ۱۹۴۹)|آنتون سَعاده]] و [[جبران، جبران خلیل (لبنان ۱۸۸۳ـ امریکا ۱۹۳۱)|جبران خلیل جبران]] تأثیر پذیرفت و ادبیات کلاسیک سنتی، فرهنگ قدیم عربی و معارف اسلامی را از پدرش آموخت. شعر او تا ۱۹۵۰م کوششی بود در امتزاج این منابع و نیز بیان باورهای سیاسی او. مرحلۀ نوین شعر وی شورش علیه اوزان و قالب‌های سنتی بود که در تکوین شعر آزاد عربی نقشی قاطع داشت. دفتر ''شعر نغمه‌های مهیار دمشقی'' (۱۹۶۱م) نقطۀ عطفی در شعر آدونیس و جهان عرب بود. بغرنج‌ترین اثر او کتاب ''مفرد به صیغۀ جمع'' است. در مقام شاعر و نظریه‌پرداز بر معاصران و نسل جوان‌تر از خویش تأثیر عمیق گذاشته و نامش با مدرنیسم مترادف شده است. کتاب نقد وی، ''زمان شعر'' (۱۹۷۲م)، آغازی نو در نقد ادبی دنیای عرب است. آدونیس از پایه‌گذاران مجلۀ ''پیشرو شع''ر (۱۹۵۷م) و ''مواقف'' (۱۹۶۸م) بود. شعر او در آن واحد انقلابی و سامان‌گریز و گاه عارفانه، و با این همه هماهنگ است. بوطیقای آدونیس وی را به سمبولیست‌ها و سوررئالیست‌های اروپایی نزدیک می‌کند. در همۀ آثارش مهارت شگرفی در زبان و ساختار دارد. ''الکتاب'' (۱۹۹۵م) از آخرین آثار اوست که در آن جنبه‌های مختلف تاریخ عرب با لحن‌ها و صداهای گوناگون بازگفته شده است. نیز کتابی با عنوان ''متن قرآنی و آفاق نگارش'' دارد که در آن از راز جاودانگی قرآن بحث می‌کند. این کتاب اخیراً (1388ش) به فارسی ترجمه شده است. او اشعاری نیز علیه اشغالگران [[صهیونیسم|صهیونیست]] سروده است.  

[[رده:ادبیات غرب]]

[[رده:آثار و اشخاص]]