محمدجلیل عندلیبی: تفاوت میان نسخه‌ها

آهنگ‌ساز و نوازنده‌ی ایرانی [[سنتور]]. در خانواده‌ای که همه از اهالی موسیقی بوده‌اند به دنیا آمد. دایی‌اش، حکمت نوبری، خواننده‌ی رادیو و پدرش، ایرج عندلیبی، از خواننده‌های رادیو و تلویزیون بودند. او از کودکی موسیقی ایرانی را نزد پدرش یاد گرفت و در ۱۲ سالگی به مدت ۳ سال خواننده‌ی ارکستر فرهنگ و هنر سنندج (به سرپرستی [[حسن کامکار]]) بود. عندلیبی در همین دوره نزد حسن کامکار نیز آموزش دیده است. او پس از اتمام تحصیلات دبیرستان، در سال ۱۳۵۲ش وارد [[دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران|دانشکده‌ی هنرهای زیبای دانشگاه تهران]] شد و پس از آموزش موسیقی نزد اساتیدی چون [[برومند، نورعلی (تهران ۱۲۸۴ـ۱۳۵۵ش)|نورعلی برومند]]، [[صفوت، داریوش (تهران ۱۳۰۷ ـ۱۳۹۲ش)|داریوش صفوت]]، [[پژمان، احمد|احمد پژمان]]، [[مشایخی، علیرضا|علیرضا مشایخی]]، [[فرهت، هرمز|هرمز  فرهت]]، [[فرهت، شاهین|شاهین فرهت]]، تقی مسعودیه و [[برکشلی، مهدی (تهران ۱۲۹۱ـ ۱۳۶۶ش)|مهدی برکشلی]] موفق به دریافت لیسانس موزیکولوژی از این دانشکده شد. او در این دوره، علاوه بر ساز تخصصی سنتور و [[پیانو]]، [[فاگوت]] را هم زیر نظر پرژرف یادگرفته است.  

عندلیبی تاکنون بیشتر از ۳۰ آلبوم در حوزه‌های موسیقی سنتی، عرفانی و کردی به نام‌های ''شعر و عرفان'' (خواننده: حمیرا)، ''سرنوشت'' (حمیرا)، ''بی‌قرار'' (خواننده: شهرام ناظری)، ''کیش مهر'' (خواننده: شهرام ناظری)، ''سروستان و به یاد یاران'' (با صدای رضوی سروستانی)، ''شکوفه‌های جاویدان و گل افشان'' (با صدای شاپور رحیمی)، ''قسم'' (با صدای کامیار بهزاد)، ''جاده ابریشم، غریبستان، امان از جدایی، خداحافظ، تازه به تازه، گرفتار'' (همه با صدای علیرضا افتخاری)، ''هی گل'' (کردی- بهروز توکلی)، ''از دست عشق'' (کردی- عزیز شاهرخی)، ''دوری'' (کردی- حسینی شریفی)، ''صدای تازه'' (کردی- سالار عندلیبی)، ''با قدسیان ۱-۲-۳'' (کردی- با صدای پیام عزیزی و حسام لرنژاد)، ''با قدسیان ۴'' (کردی- با صدای جمیل خالدی)، ''تُنگ شکر'' (کردی- با صدای احمد کامیار)، ''صدای بی‌صدایی'' (با صدای رسول شریفی) ''ناله‌ی وطن'' (پریسا)، ''ای میهن'' (محمدرضا شجریان)، ''بنمای رخ'' (شهرام ناظری)، ''سکوت'' ([[بسطامی، ایرج|ایرج بسطامی]])، ''آتش در نیستان'' (شهرام ناظری)، ''کیژی کورد'' (کردی- با صدای عباس کمندی) و... منتشر کرده است.