گالاپاگوس، جزایر: تفاوت میان نسخه‌ها

گالاپاگوس، جزایر (Galapagos)<br/> [[File:36015700-3.jpg|thumb|نوعی غاز پاآبی، جزایر گالاپاگوس ]][[File:36015700-4.jpg|thumb|لاک‌پشت گالاپاگوس در جزیره سانتا کروس]](نام رسمی: مجمع‌الجزایر دو کولون<ref>Archipiélago de Colόn</ref>) مجموعه‌ای از دوازده جزیرۀ بزرگ و صدها جزیرۀ کوچک‌تر در [[اقیانوس آرام]]، به فاصلۀ ۸۰۰کیلومتری ساحل [[اکوادور]]<ref> Ecuador </ref>، متعلق به اکوادور. 8,010 کیلومتر مربع مساحت و 33,042 نفر جمعیت دارد (۲۰۲۰). این جزایر آتشفشانی شامل شش جزیرۀ اصلی به نام‌های [[سان کریستوبال]]<ref>San Cristόbal </ref> ـ که مرکز جزایر فوق، به‌همین نام، در آن قرار دارد ـ، سانتا کروس<ref>Santa Cruz</ref>، ایزابلا<ref> Isabela </ref>، فلوریانا<ref>Floreana </ref>، سانتیاگو<ref>Santiago </ref>، و فرناندینا<ref>Fernandina</ref> و دوازده جزیرۀ کوچک‌تر و ده‌ها جزیرک<ref> islet </ref> است. آتشفشان وولف<ref>Volcán Wolf</ref>، به ارتفاع ۱,۷۰۷ متر در جزیرۀ ایزابلا بلندترین قلّه و نقطۀ آن به‌‌شمار می‌رود. پارک ملی گالاپاگوس<ref> Galapagos National Park</ref> در ۱۹۳۴ ساخته شد و به‌سبب حیات جانوری منحصربه‌فردش، به‌منزلۀ میراث جهانی به ثبت رسیده است. این جزایر در ۱۵۳۵، زمانی که کاشفان اسپانیایی آن‌ها را کشف کردند، غیرمسکونی بودند و هیچ مستعمره‌ای در آن ایجاد نشد. اکوادور در ۱۸۳۲ آن‌ها را به خاک خود منضم کرد. پوشش گیاهی جزایر مزبور از بیابان‌های گدازه‌ای<ref> lava desert </ref> تا جنگل‌های استوایی<ref>tropical forest </ref> متغیر است و حیات‌وحش بومی آن شامل بزرگ‌ترین لاک‌پشت‌های شناخته شده است، که طول لاک آن‌ها به&nbsp;۱.۲ متر می‌رسد. سایر جانوران ساکن در جزایر گالاپاگوس عبارت‌اند از [[ایگوانا]]، [[پنگوئن]]، کلاغ دریایی، که قادر به پرواز نیست، و سهرۀ داروین، که الهام‌بخش [[داروین، چارلز (۱۸۰۹ـ۱۸۸۲)|چارلز داروین]]<ref>Charles Darwin </ref>، طبیعی‌دان انگلیسی، در ارائۀ اصل تکامل با انتخاب طبیعی بود. اکوسیستم دریایی پیرامون این جزایر ۴۳۷ گونه [[ماهی]] دارد، که ۴۱ گونه از آن‌ها ویژۀ گالاپاگوس است. صید [[ماهی تن]] و [[خرچنگ]] صنعت مهم این منطقه است. پدیدۀ [[ال نینیو]]<ref>El Niño