پارسای، فرخ رو (تهران ۱۳۰۱ـ۱۳۵۹ش)
پارسای، فرخ‌رو (تهران ۱۳۰۱ـ۱۳۵۹ش)
| فرخ رو پارسای | |
|---|---|
| زادروز |
تهران ۱۳۰۱ش |
| درگذشت | ۱۳۵۹ش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | دانشکده پزشکی |
| شغل و تخصص اصلی | سیاستمدار |
| شغل و تخصص های دیگر | پزشک |
| آثار | زن در ایران باستان |
| گروه مقاله | تاریخ ایران |
پزشک، وزیر در دورۀ پهلوی. فرزند فرخ‌دین و فخرآفاق پارسای بود و در خانواده‌ای بهایی به‌دنیا آمد. تحصیلات خود را در مدرسۀ هما و دانشسرای مقدماتی تهران به‌پایان برد. سپس وارد دانشسرای عالی شد (۱۳۲۱ش). از همان زمان، در دبیرستان نوربخش تدریس کرد، و برای ادامۀ تحصیل وارد دانشکدۀ پزشکی و در ۱۳۲۹ش فارغ‌التحصیل شد و به استخدام رسمی آموزش و پرورش درآمد و در ۱۳۳۶ش مدیر یکی از دبیرستان‌های بزرگ دخترانۀ پایتخت شد. او از ۱۳۴۱ فعالیت سیاسی خود را آغاز کرد و از مؤسسان انجمن زنان، جمعیت زنان ایران و سازمان زنان بود. پارسا از ۱۳۴۲ به عضویت کانون ترقی ایران درآمد و سال بعد، اولین نمایندۀ زن بود که قدم به مجلس شورای ملی گذاشت. وی در آخرین روزهای نخست‌وزیری حسنعلی منصور به معاونت وزارت آموزش و پرورش منصوب شد و در شهریور ۱۳۴۷ اولین وزیر زن بود که، وارد کابینۀ امیرعباس هویدا شد. او پس از پیروزی انقلاب اسلامی به دلیل خیانت به ملت محاکمه و اعدام شد. از آثار او زن در ایران باستان، روش‌های جدید بهداشت، و پرستاری و بچه‌داری برای زنان جوان است.