پارکر، فرانسیس (۱۸۳۷ـ۱۹۰۲)
پارکِر، فرانْسیس (۱۸۳۷ـ۱۹۰۲)(Parker, Francis)
آموزگار امریکایی. در بدفورد[۱] نیوهمپشر[۲] به‌دنیا آمد و از ۱۶سالگی در همان‌جا آغاز به تدریس کرد. در ۱۸۷۲ برای آشنایی با روش‌های پیشرفتۀ آموزشی که نظریه‌پردازانی چون یوهان هربارت[۳] و فریدریش فروبل[۴] پیش نهاده بودند به آلمان رفت. پس از بازگشت، در ۱۸۷۵ به سرپرستی مدارس شهر کوئینسی[۵] ماساچوست[۶] منصوب شد. در این سمت توانست جنبش نوینی در آموزش و پرورش به‌‌راه اندازد که به جنبش کوئینسی شهرت یافت و افکار خود را در قالب آن محقق کرد؛ از‌جمله اثربخشی فعالیت‌های گروهی در آموزش، بهره‌گیری از روش‌های غیررسمی در تدریس، گنجاندن مباحث مقدماتی علوم در برنامه‌های آموزشی، حذف مباحث خشک از مطالب درسی، ایجاد امکان ابراز خلاقیت‌های فردی، و گردش‌های علمی. ایده‌های نوین وی زمینه‌ساز تحولات بسیاری در روش‌های تربیت‌معلم و برنامه‌ریزی آموزشی شد.