پاضربی

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

پاضَرْبی

(یا: ضربی) نوعی موسیقی مطربی. خواندن اشعار فکاهی روی یک ملودی ساده، عمدتاً در دستگاه همایون. ملودی که انحنای کمی دارد، برای همۀ ضربی‌ها یکی است و بعضی مطرب‌ها آن را به‌صورت نیمه‌گفتاری نیمه‌آوازی اجرا می‌کنند. اشعار عمدتاً دارای مضامین اجتماعی‌اند و سرایندگان آن‌ها اغلب ناشناس‌اند؛ نسیم شمال چند شعر از این نوع سروده و پاره‌ای از شعرهای چاپ‌شده در روزنامۀ فکاهی امید، به‌امضای اجنه، نیز از همین گونه‌‌اند. شناخته‌شده‌ترین شاعر ضربی حسین مجرد است که زمانی با روزنامۀ توفیق همکاری می‌کرده است.