پالکی

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

پالِکی
(در سانسکریت پالی‌یانکا به‌معنی کجاوۀ بی‌سقف) اتاقکی چوبین، با کف و سطحی اندکی قوس‌دار به ابعاد تقریبی ۱×۱متر، با ارتفاعی حدود ۱.۵ متر. پالکی‌ها را به دو طرف استر یا یابو می‌بستند و دو مسافر هم‌وزن، هریک بر طرفی، می‌نشستند که به آن‌ها هم‌پالکی می‌گفتند و امروزه مفهوم هم‌عقیده، و هم‌طبقه دارد. در پالکی یا زنان می‌نشستند تا از طوفان و آفتاب و باران و دیدگان نامحرم در امان باشند، یا کاروانیان بارهای قیمتی خود را در آن جای می‌دادند. در زمستان، مسافران می‌توانستند منقلی آتش با خود به درون پالکی ببرند. در خوابگزاری‌ها، پالکی‌ به بزرگی و منفعت تعبیر شده است.