پاژه، جیمز (۱۸۱۴ـ۱۸۹۹)
پاژِه، جِیمْز (۱۸۱۴ـ۱۸۹۹)(Paget, James)
جراح انگلیسی و از بنیادگذاران آسیب‌شناسی. دو بیماری پاژۀ نوک پستان و پاژۀ استخوان را توصیف کرد که امروزه با نام او شناخته می‌شوند. پاژه در گریت یارموت[۱]، واقع در نورفوک[۲]، زاده شد و در بیمارستان سنت بارتلمی[۳] لندن درس خواند. جزو ۳۰۰ نفری بود که در ۱۸۴۳، عضو انجمن سلطنتی جراحان انگلستان بودند و از ۱۸۴۷ تا ۱۸۵۲، در این انجمن استاد بود. در ۱۸۷۱، لقب بارونت گرفت و پس از درمان شاهزادۀ ویلز در ۱۸۷۸، به مقام جراح مخصوص ملکه ویکتوریا رسید. بیماری پاژۀ نوک پستان، که در ۱۸۷۴ توصیف شد، نوعی بثورات پوستی اگزمایی[۴] است که نشان‌دهندۀ وجود نوعی سرطان پستان است. این بثورات صرفاً به‌معنای گسترش‌‌یافتن یاخته‌های سرطانی درون پستان نیست. پاژۀ در ۱۸۷۷، بیماری پاژۀ استخوان را توصیف کرد و آن را اوستِئیت دِفُرْمانس[۵] نامید که دلالت بر وجود التهاب در استخوان می‌کند، در حالی‌که التهابی وجود ندارد. امروزه این بیماری استئودیستروفی دفرمانس[۶] نامیده می‌شود و در سالمندان شایع‌تر است. این بیماری باعث نرم‌شدن استخوان‌ها و درنتیجه، تغییرشکل اندام‌ها می‌شود. در صورت ابتلای جمجمه، تغییرات استخوانی باعث بزرگ‌شدن سر می‌شوند. در این حالت، فشار بر زوج هشتم اعصاب جمجمه[۷]ای ممکن است به ناشنوایی منجر شود.