پاکور اشکانی اول

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

پاکور اشکانی اول ( ـ۳۸پ‌م)
پسر و سردار نامدار اُرُد اول شاه اشکانی. در ۴۰پ‌م پاکور به فرمان ارد و به یاری و همراهی لابینوس سردار و سفیر روم که به خدمت پادشاهی پارت درآمده بود، سوریه و فِلِسطین و بخشی مهم از آسیای صغیر را به‌تصرف خود درآورد. اُکتاویوس در ۳۹پ‌م پوبلیوس وِنتی دوس را به مقابلۀ پارت‌ها فرستاد؛ او سپاه ارد را از آسیای صغیر بیرون راند و در ادامۀ جنگ، نخست لابینوس و سپس پاکور کشته شدند.