پتاح

پتاح (Ptah)

در اساطیر مصر، خدای کوزه‌گر، تجسم قدرت آفرینش. پرستشگاهش در ممفیس بود. او را به‌صورت مومیایی یا مجسمۀ انسانی بدوی تصویر کرده‌اند که یک اَنخ، نماد زندگی، به‌دست دارد. گفته می‌شد که او پدر ایم‌حوتپ، طبیب و معمار افسانه‌ای، بوده است. در زمان فرمانروایی سلسلۀ اول (ح ۳۰۵۰پ‌م)، هنگامی که ممفیس، پایتخت مصر متحد شد، پتاح اهمیت یافت. او با سوکار، خدای تدفین، یکی شد و به اتفاق سِخمِت، الههای با کلۀ شیر، و پسرشان نِفِرتم، خدای جوانی که شکوفۀ نیلوفر آبی سربندش بود، مثلثی را تشکیل داد. به‌دنبال وحدت کاهنان ممفیس و هِلیوپولیس، هشت خدای خلقت را اعضای بدن پتاح، خالق کل، اعلام کردند. یکی از شکل‌های پتاح خدایی به نام اور بود، که همانند آتوم در دستگاه هلیوپولیسی بود.