پتن، فیلیپ (۱۸۵۶ـ۱۹۵۱)

پِتَن، فیلیپ (۱۸۵۶ـ۱۹۵۱)(Pétain, Philippe)

ژنرال فرانسوی و رئیس دولت فرانسه. در ژوئن ۱۹۴۰ نخست‌وزیر فرانسه شد و پیش از به‌دست گرفتن اختیارات کامل در ۱۶ ژوئیه، در ۲۲ ژوئن با آلمان ترک مخاصمه کرد. حکومت اقتدارگرا و استبدادی او، که در ویشی تأسیس شد، به همکاری با آلمانی‌ها پرداخت و یک «انقلاب ملی» ارتجاعی را برای فرانسه، با شعار «کار، خانواده، میهن» مطرح کرد. در ۱۹۴۰، با اعتقاد به شکست قریب‌الوقوع بریتانیا، شرایط آلمان برای صلح، ازجمله اشغال شمال فرانسه به‌دست آلمانی‌ها را پذیرفت. معاونش پیِر لاوال را، که هوادار اتحاد با قدرت‌های محور بود، در دسامبر ۱۹۴۰ بر‌کنار کرد، اما در آوریل ۱۹۴۲، تحت فشار آلمان، او را دوباره به این مقام منصوب کرد. پس از آن که آلمانی‌ها کل فرانسه را اشغال کردند، از ماه نوامبر، خود را فقط رئیس رسمی دولتی دست‌نشانده یافت. در ۱۹۴۴ ارتش آلمان، او را از فرانسه خارج کرد، اما داوطلبانه به فرانسه بازگشت. در اوت ۱۹۴۵ به جرم خیانت، محکوم به اعدام شد. حکمش به حبس ابد تخفیف یافت و در زندانی، در ایل دی‌یو، درگذشت. پتن سرداری حرفه‌ای از شمال فرانسه بود. دفاع موفقیت‌آمیز او از وردن در برابر یورش آلمانی‌ها (۱۹۱۶)، او را در ۶۰سالگی قهرمان ملی فرانسویان کرد. در ۱۹۱۷ به مقام فرماندهی کل قوا ترفیع یافت و در ۱۹۱۸ تحت فرماندهی عالی مارشال فوش قرار گرفت. سپس، در مقام عضو اصلی شورای عالی جنگ، از سیاست نظامی دفاع محض پشتیبانی کرد که به اتکای فرانسه به خط ماژینو برای پاسداری از کشور در برابر حملۀ آلمان انجامید.