پرانتز

پَرانتِز (Parentheses)
(یا: دو کمان) در ریاضیات، جفت علامتی به‌صورت (). این علامت نشان می‌دهد که محتویات داخل آن باهم درنظر گرفته می‌شوند و در محاسبه، باید نخست کمیّت‌های داخلی را باهم و سپس، نتیجه را با کمیّت‌های خارج ترکیب کرد. مثلاً (۳ + ۷)۴ به این معنی است که ۴ باید در حاصل جمع ۷ و ۳ ضرب شود. ممکن است یک جفت پرانتز محصور در جفت دیگری باشد، مانند ((۳ + ۷) -۲۰)۴. در این صورت، نخست ۳ + ۷ در درون پرانتز داخلی محاسبه و سپس، حاصل آن از ۲۰ کم می‌شود و آن‌گاه نتیجه در ۴ ضرب می‌‌شود. گاهی به‌جای استفاده از پرانتزهای تودرتو، از کروشه یا دوقلاب به‌جای پرانتزهای خارجی استفاده می‌کنند، مثلاً [(۳ + ۷) -۲۰] ۴. از پرانتز برای نشان متغیر مستقل یا شناسۀ تابع هم استفاده می‌کنند. مثلاً f(x) نشان می‌دهد که x شناسۀ تابع f است.