پرخاشگری

پرخاشگری (aggression)

گونه‌ای رفتار حیوانی به‌صورت حمله یا هجوم حیوانی به حیوان دیگر. پرخاشگری ممکن است میان همنوعان (درون‌نوعی) یا میان ناهمنوعان (بین نوعی) باشد. علت پرخاشگری شکار، یا دفاع، یا رقابت برسر منابع غذایی است. از آن‌جا که احتمال دارد پرخاشگری به صدمات جدی یا مرگ بیانجامد، با تکامل حیوانی راه‌هایی برای کاهش شدت آن پدید آمده است. مثلاً، حیوان به‌طور غریزی برای خود قلمرو تعیین می‌کند و بدین‌سان کشمکش‌ها به شبیخون‌های مرزی محدود می‌شود. در انسان، تجربۀ اکتسابی از عوامل تعیین‌کننده در پرخاشگری است. انسان صورت‌های پرخاشگری، اعم از ناسزاگویی، حمل سلاح، یا ضرب و جرح، را می‌آموزد. کودکان یاد می‌گیرند که با پرخاشگری می‌توانند اسباب‌بازی به‌دست آورند یا توجه والدین را جلب کنند. پرخاشگری از طریق الگوبرداری از دیگری، یا کوچک‌تر از بزرگ‌تر، نیز آموخته می‌شود. کودکانی که تنبیه بدنی می‌شوند در رفتار با دیگران پرخاشگری بدنی بیشتری بروز می‌دهند؛ والدین این کودکان نیز اغلب در کودکی تنبیه بدنی شده‌اند. مطالعات نشان داده است که انعکاس خشونت در رسانه‌های همگانی، به‌ویژه تلویزیون، در گسترش دامنۀ پرخاشگری مؤثر بوده است.