پرستاری

پَرَسْتاری (nursing)

مراقبت از افراد بیمار، بسیار کم‌سن، پیر یا ناتوان. آموزش سازمان‌یافتۀ پرستاری از ۱۸۳۶ در آلمان آغاز شد. تحول آن در انگلستان مدیون کار فلورانس نایتینگل است که در جنگ کریمه معیارهای مراقبت علمی و انسانی از بیماران را در بیمارستان‌های نظامی معین کرد. پرستاران روزانه از بیماران مراقبت می‌کنند و به وظایف روزمرۀ پزشکی و جراحی، زیرنظر پزشکان، عمل می‌کنند. در دورۀ باستان، در برخی از معابد به مراقبت از بیماران پرداخته می‌شد. در آیین مسیحیت این امر در زمرۀ مسائل مذهبی قرار گرفت، ولی پس از جنبش اصلاح دین، پرستاری در کشورهای پروتستان به گروه‌های غیرمذهبی سپرده شد. برخی دیگر از پیش‌گامان اولیۀ پرستاری عبارت‌اند از الیزابت فرای، اصلاحگر زندان در انگلستان، که اولین مدرسۀ آموزش پرستاری را در آن‌جا بنا نهاد؛ مری سیکول جامائیکایی که به مجروحان جنگ کریمه کمک می‌کرد؛ و کلارا بارتون بهداشت‌کار امریکایی و پایه‌گذار صلیب سرخ امریکا (۱۸۸۱). امروزه در کشورهای غربی رشتۀ پرستاری دارای مدارک و تخصص‌های گوناگونی است و سطح کیفی آن را گروه‌ها و هیئت‌های تخصصی تأمین می‌کنند.