پرسل، ادوارد (۱۹۱۲ـ۱۹۹۷)

پرسِل، اِدوارد (۱۹۱۲ـ۱۹۹۷)(Purcell, Edward)

فیزیک‌دان امریکایی. با فلیکس بلوخ به‌‌سبب دستیابی به روش تشدید مغناطیسی هسته‌ای (NMR) برای اندازه‌گیری خواص مغناطیسی هسته‌های اتمی در جامدات و مایعات، به جایزۀ نوبل فیزیک ۱۹۵۲ دست یافت. این روش بر این واقعیت استوار است که هر هستۀ مغناطیسی وقتی در میدان مغناطیسی قرار می‌گیرد، تابشی با بسامد رادیویی خاصی را براثر تشدید جذب می‌کند. اندازه‌گیری جذب تابش اطلاعاتی از خواص هسته و محیط مولکولی آن به‌دست می‌دهد. امروزه این روش به‌صورت ابزار پُرتوان تحلیل در شیمی به‌کار می‌رود. پرسل با ادامۀ کاربرد تشدید مغناطیسی هسته در طراحی و ساخت تلسکوپ رادیویی نیز مشارکت داشت. در نجوم، برای نخستین‌بار گسیل میکروموج از هیدروژن خنثی را آشکارسازی کرد که با طول موج ۲۱ سانتی‌متر از فضای بین ستاره‌ای به زمین می‌رسد. این کشف نقشه‌برداری از بخش بزرگی از کهکشان راه‌شیری و محاسبۀ دما و حرکت گاز موجود در فضای بین ستاره‌ای را امکان‌پذیر ساخت. در ۱۹۳۳، پرسل از دانشگاه پردو در رشتۀ مهندسی برق فارغ‌التحصیل شد. دانشنامۀ دکتری خود را در ۱۹۳۸ از هاروارد گرفت و یک‌سال در هنرستان فنی کارلسروهۀ آلمان در رشتۀ فیزیک به تحقیق پرداخت. در ۱۹۴۹، استاد فیزیک دانشگاه هاروارد شد. از ۱۹۴۱ تا ۱۹۴۵ و در جنگ جهانی دوم، در آزمایشگاه‌های تابشِ مؤسسۀ فناوری ماساچوست برای توسعۀ رادارها مشغول کار بود. در ۱۹۷۹، به مدال ملی علوم امریکا دست یافت.