پشدری
پَشْدَری
طایفۀ کُرد ایران و عراق، مرکب از تیره‌های مختلف، منسوب به ناحیۀ پشدر در سلیمانیۀ عراق و جوار مرز ایران. مرکز این ناحیه قصبۀ «مَرگه» بود، اما بعدها به قلادزه/ قلعه‌دزه منتقل شد. پشدری‌ها بیشتر در مرگه، سورداش، مکری، اربیل، ماوت، و قلعه‌دزه پراکنده‌اند. ظاهراً، بیگ‌زاده‌های بانه و فیض‌الله‌بیگی‌های سقز از این طایفه جدا شده‌اند. پشدری‌ها در ۱۱۰۹ق، براثر حمایت از سلیمان‌پاشا بابان، حاکم سلیمانیه، مغلوب قزلباش شدند. اینان در شورش شیخ عبیدالله شمزینی (۱۲۹۷ق) شرکت داشتند و پس از فرار حمزه‌آقا منگور، او را در میان خود پذیرفتند. بابکرآغا، سرکردۀ بزرگ این طایفه، در سال‌های قیمومت انگلیس بر عراق، از متحدان اصلی آن دولت در کردستان عراق بود. امروزه، همۀ پشدری‌ها یک‌جانشین شده‌اند.