پلوتون (اسطوره)

پلوتون (اسطوره)(Pluto)
(یا: پلوتو) در اساطیر یونان، فرمانروای هادس، عالم اموات. همتای رومی‌اش دیس/اورکوس بود. پدر و مادرش، کرونوس و رئا، از تیتانها بودند؛ برادر زئوس، پوسیدون، هِرا، هستیا و دِمِتِر بود. او پرسفونه دختر دمتر، الهۀ کشاورزی، را ربود و با او ازدواج کرد و سبب شد که زمستان زمین را فراگیرد. سرانجام، مقرر شد که پرسفونه شش‌ماه از سال را با هادس و بقیه را با مادرش سپری کند. کرونوس، که معتقد بود فرزندانش او را نابود خواهند کرد، پلوتون را در بدو تولد بلعید؛ زئوس، که پنهان شده بود، بعدها پدرش را مجبور کرد برادران و خواهرانش را که بلعیده بود، بالا بیاورد. در نبردی که در‌پی آن درگرفت، سیکلوپ‌های یک‌چشم کلاهخودی به او دادند که با پوشیدن آن ناپدید می‌شد. با سرنگونی کرونوس، قلمرواش میان سه‌تن از خدایان تقسیم شد؛ زئوس بر آسمان، پوسیدون بر دریا و پلوتون بر جهان مردگان تسلط یافتند. وجه تسمیۀ پلوتون، بخشندۀ ثروت (مرتبط با کانی‌ها، محصولات کشاورزی، چشمه‌ها)، ظاهراً آن بوده که هیچ‌کس جرأت نداشته است نام اصلی او، آیدس/نادیده، را بر زبان آورد. هادس نامی بود که به قلمرو او اطلاق می‌شد. گوسفند سیاه برایش قربانی می‌کردند و حاجتمندان در هنگام اجرای مناسک از قربانگاه رو برمی‌گرداندند.