پل شادروان
پل شادِروان
در شمال غربی شوشتر و غرب بند میزان بر دهانۀ رود شطیط (نام کارون در این محل) از دورۀ ساسانی. به پل شاپوری، پلِ بند شوشتر و سد شوشتر و بند شاهزاده نیز معروف است. در منابع نوشته شده که این پل را اسیران رومی پس از پیروزی شاپور اول بر والرین، امپراتور روم، ساخته‌اند. در دورۀ صفویان با ۴۴ چشمه، که احتمالاً بر چشمه‌های اصلی قرار گرفته بودند، بازسازی شد و تا پایان دورۀ قاجار و در ۱۳۰۳ش مورد استفاده بود. در آن سال بخش بزرگی از آن در سیل از بین رفت. ۴۷۰ متر طول و حدود یازده متر ارتفاع داشته است. امروز بقایای سد، تأسیسات آبگیری، چند دهانه و یک اتاقک سنگی که احتمالاً برای مراقبت از سد یا نظارت بر آب بوده است، وجود دارد.