پنام (معماری)
پَنام (معماری)
سطحی که برای مقاومت در برابر تبادل حرارتی در جداره بیرونی و گاه داخلیِ ساختمان نصب می‌شود. در اصل، پوششی بود که موبدان زردشتی در آتشکده، برای جلوگیری از آلوده‌شدن آتش مقدس بر دهان می‌بستند. در معماری، پوشش و مانعی که در مقابل عوامل مزاحم و تبادل نامطلوب (هوا، دما، صدا و ...) به کار می‌رود و تقریباً مترادف عایق است. بهترین نمونه پَنام در مصالح ساختمانی معماری سنّتی ایران، کاشی بوده است.