پنت، فریدریش آدولف (۱۸۸۷ـ۱۹۵۸)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

پَنِت، فریدْریش آدولْف (۱۸۸۷ـ۱۹۵۸)(Paneth, Friedrich Adolf)
شیمی‌دان اتریشی. فنون ردیابی رادیواکتیو[۱] را توسعه داد. در زمینۀ هیدریدهای فلزی[۲] ناپایدار تحقیق می‌کرد و روش‌هایی برای تعیین مقادیر ردیاب هلیوم[۳] ابداع کرد. از ۱۹۲۹ تا اواخر عمر، به بررسی شهاب‌سنگ‌ها[۴] پرداخت. در وین[۵] زاده شد و در چند مؤسسۀ اروپایی درس خواند و کار کرد؛ ازجمله دانشگاه گلاسگو، مؤسسه تحقیقاتی رادیوم وین[۶] و مؤسسۀ تکنولوژی پراگ[۷]. در ۱۹۲۹ استاد کونیگسبرگ[۸] شد، ولی در ۱۹۳۳، به‌سبب روی‌کارآمدن حزب نازی، آلمان را ترک کرد و به انگلستان رفت. از ۱۹۳۹ تا ۱۹۵۳، در دارِم[۹] استاد بود و طی جنگ جهانی دوم، رئیس بخش شیمی گروه مشترک انرژی اتمی کانادا ـ انگلستان[۱۰] در مونترآل بود. در ۱۹۵۳ به آلمان برگشت و مدیر مؤسسۀ شیمی ماکس پلانک[۱۱] در مانیتس شد. پس از تحقیقات بسیار نتیجه گرفت که رادیوم[۱۲] دی و توریوم[۱۳] بی ایزوتوپ‌های سرب، و رادیوم ایی و توریوم سی ایزوتوپ‌های بیسموت[۱۴]اند. نوعی هیدرید قلع[۱۵] جدید (SnH۴) تهیه و خصوصیات آن را بررسی کرد. در اواخر دهه ۱۹۳۰ موفق شد مقادیر قابل اندازه‌‌گیری هلیوم از طریق بمباران نوترونی[۱۶] بور[۱۷] به‌دست آورد و استحالۀ مصنوعی[۱۸] ایجاد کند. سپس، به بررسی عناصر ردیاب[۱۹] در استراتوسفر[۲۰] پرداخت و میزان هلیوم، ازون[۲۱] و دی‌اکسید نیتروژن[۲۲]اتمسفر را تعیین کرد.

 


  1. radioactive tracer
  2. metal hydrides
  3. helium
  4. meteorites
  5. Vienna
  6. Vienna Institute for Radium Research
  7. Prague Institute of Technology
  8. Königsberg
  9. Durham
  10. Canadian Atomic Energy, Joint British
  11. Max Planck Institute for Chemistry
  12. radium
  13. thorium
  14. bismuth
  15. tin hydride
  16. neutron bombardment
  17. boron
  18. artificial transmutation
  19. trace elements
  20. stratosphere
  21. ozone
  22. nitrogen dioxide