پهانگ
پَهانْگ (Pahang)
ایالتی در شرق شبه‌جزیرۀ مالزی[۱]، بر ساحل دریای چین جنوبی[۲]، با ۳۶هزار کیلومتر مربع مساحت و ۱,۰۵۶,۱۰۰ نفر جمعیت (۱۹۹۳م). مرکز آن شهر کوانتان[۳] است. این سرزمین کوهستانی از جنگل‌های متراکم پوشیده شده است و رودخانۀ پهانگ آن را آبیاری می‌کند. بزرگ‌ترین کوه‌های شبه‌جزیره مالایا در این ایالت قرار دارد. تانجونگ گلانگ[۴] بندر آن است. پهانگ معادن طلا و قلع دارد و عمده تولیدات آن عبارت‌اند از کائوچو، برنج، تنباکو، نارگیل، شاهدانه، و الوار. مردم پهانگ رامالایایی‌ها و یک اقلیت بزرگ چینی تشکیل می‌دهند. این سرزمین تا آغاز قرن ۱۰ق/۱۶ در قلمرو دولت ملایو (مالاکا) قرار داشت. محمدشاه اول، نخستین پادشاه پهانگ، (۸۷۵ـ۸۸۰ق/ ۱۴۷۰ـ۱۴۷۵م) فرزند منصورشاه بن مظفر (۸۶۳ـ۸۸۲ق/ ۱۴۵۸ـ۱۴۷۷م)، پادشاه ملایو، بود. پس از استیلای پرتغالی‌ها بر ملایو، و انتقال سلطنت موروثی، پهانگ به جای خود باقی ماند. پهانگ در قرن ۱۳ق/۱۹ از اطاعت آچه خارج شد، در ۱۳۰۵ق/۱۸۸۸ تحت قیومیت انگلیس درآمد، در ۱۳۱۴ق/۱۸۹۶ به ممالک متحدۀ مالایا پیوست و در ۱۹۴۸ عضو فدراسیون مالایا شد و سپس به عضویت فدراسیون مالزی درآمد.