پوربهای جامی ( ـ تبریز ۶۹۹ق)
پوربهای جامی ( ـ تبریز ۶۹۹ق)
(نام کامل: تاج‌الدین بن بهاء‌الدین؛ معروف به ابن بها) از شاعران خراسان در نیمۀ دوم قرن ۷ق. در ولایت جام از خراسان در خانواده‌ای اهل علم و دانش به‌دنیا آمد. اجدادش از قضات جام بودند، اما او که رغبتی به کار قضا نداشت، از جام به هرات رفت و نزد رکن‌الدین قبایی و سعیدی هروی علوم ادبی را فراگرفت. ابن بها نخست مداح خواجه عزالدین طاهر فریومدی و پسرش خواجه وجیه‌الدین، از وزیران اَباقاخان ایلخانی بود و سپس به تبریز رفت و با همام تبریزی ملاقات و مشاعره کرد و به دستگاه خواجه شمس‌الدین محمد، صاحب دیوان جوینی، راه یافت و او را ستود. سال دقیق مرگ پوربها مشخص نیست، اما سروده‌های وی استمرار حیاتش را پس از ۶۹۹ق تأیید نمی‌کنند. پوربها شاعری خوش‌قریحه و باذوق بود. از ویژگی‌های قصاید او استفادۀ فراوان از واژگان و اصطلاحات مغولی است. نسخۀ خطی دیوان پوربها با نام کتاب پوربهای جامی در موزۀ بریتانیا نگهداری می‌شود. ابن بها با عناوین پوربها و بها تخلص می‌کرد و با عناوین ملک‌الشعرا و ملک‌الحکما نیز از او یاد شده است.