پولایویولو

پولّایوئولو (Pollaiuolo)

دو برادر هنرمند ایتالیایی، آنتونیو (ح ۱۴۳۲ـ۱۴۹۸م) و پیِرو (ح ۱۴۴۱ـ۱۴۹۶م). کارگاهی در زادگاهشان فلورانس، و سپس در رم داشتند؛ هر دو برادر نقاشی، مجسمه‌سازی، طلاسازی، چاپنقش‌سازی، و طراحی می‌کردند. اغلب آنتونیو را هنرمند برجسته‌تری می‌‌دانند، و نقل است که نخستین هنرمند دورۀ رنسانس بوده، که به مطالعۀ دقیق کالبدشناسی پرداخته است. شهادت سباستیانوس قدیس (۱۴۷۵م؛ نگارخانۀ ملی لندن) اثر مشترک آن‌هاست. بزرگ‌ترین سفار‌ش‌های دو برادر عبارت‌ بودند از آرامگاه‌هایی که در کلیسای سان پیِترو در رم برای پاپ اینوکنتیوس هشتم (به سفارش خودش) و سیکستوس چهارم (به سفارش پاپ بعدی، یولیوس دوم) ساختند. پیِرو بیشتر نقاشی می‌کرد، مجموعۀ دیوارنگاره‌های زیبای فضیلت‌ها (۱۴۶۹م؛ موزۀ اوفیتسی، فلورانس)، و پردۀ عید بشارت (ح ۱۴۷۰م؛ نگارخانۀ نقاشی برلین) از آثار اوست. آنتونیو در مجسمه‌سازی تبحّر داشت و همراه با گیبرتی، درهای تعمیدگاه، فلورانس، را ساخت؛ شهرتش بیشتر به‌سبب چاپنقش نبرد خدایان برهنه (ح ۱۴۶۵م) است که نشان از دلبستگی او به کالبدشناسی دارد. لورنتسو دِ مدیچی، آنتونیو را «بزرگ‌ترین هنرمند شهر ما و شاید همۀ دوران‌ها» خواند. در همان عصر جورجو وازاری، مورخ هنر، تابلوی شهادت سباستیانوس قدیس را ستود زیرا در این اثر عضلات منقبض کمانگیرانی که درحال‌گذاشتن تیر در چلۀ کمان‌اند، به‌خوبی نشان داده شده است. تندیسک مفرغی هرکولس و ‌آنتایوس (ح ۱۴۷۵ـ۱۴۸۰م)، نمونۀ دیگری از نگاه کالبدشناسانه و موشکافانۀ آنتونیو است.