پولینزیایی

پولینزیایی (Polynesian)

مردمان ساکن پولینزی. با تجارت محصولات دریایی معیشت می‌کنند. آنان در حدود ۲۰۰۰پ‌م با قایق از جنوب آسیا به جزایر اقیانوس آرام جنوبی رفتند و در حدود ۲هزار سال در این جزایر اقامت داشتند. نخستین محل اقامت آنان تاهیتی و آخرین محل اقامتشان هاوایی بوده است. زبان پولینزیایی به شاخۀ اقیانوسیه‌ایِ خانوادۀ زبانی آسترونزی تعلق دارد. اکثر جوامع پولینزیایی از دیرباز سلسله‌مراتبی بودند و رده‌های مختلفی از بزرگان بر آن‌ها حکومت می‌کردند. در قرن ۱۸، پس از تماس این جوامع با سفیدپوستان، بسیاری از پولینزیایی‌ها بر اثر بیماری‌هایی چون آبله و سرخک از بین رفتند. مُبلّغان مسیحی دین سنتی و اقتدار رؤسای پولینزیایی را تضعیف کردند. در قرن ۱۹، اکثر جزایر پولینزی در حوزۀ مدیریت استعماری قرار گرفتند و امروزه بسیاری از مردمان این جزایر برای یافتن کار به مراکزی چون تاهیتی و نیوزیلند مهاجرت می‌کنند. مهم‌ترین گروه‌های پولینزیایی عبارت‌اند از ساموآییها (۱۵۰‌هزار نفر)، مائوری‌های نیوزیلند (۱۰۰هزار نفر)، تونگان‌ها (۷۵ هزار نفر)، تاهیتی‌ها (۵۰هزار نفر)، هاوایی‌ها (۷,۵۰۰ نفر)، توآموتوها (۵هزار نفر)، راراتونگانهای جزایر کوک (۵هزار نفر)، یووئاهای جزایر والیس (۵هزار نفر)، مارکسانها و نیوئئانها (۵هزار نفر)‌. معیشت جزایر پولینزی عموماً متکی بر اقتصادی مختلط و بر پایۀ صید ماهی، تجارت و کشاورزی است، اگرچه مائوری‌ها، که در نقاط دوردست جنوب زندگی می‌کنند، خود را بیشتر با موقعیت متفاوت اقلیمی خویش انطباق داده‌اند.