پژوهشگاه حوزه و دانشگاه
پژوهشگاه حوزه و دانشگاه
در ۱۳۶۱ش با نام دفتر همکاری حوزه و دانشگاه به‌منظور اجرای طرح مقدماتی بازسازی علوم انسانی تأسیس شد. این پژوهشگاه طی بیش از دو دهه فعالیت خود، مراحل چندی را پشت سر گذاشته است.
مرحلۀ اول (۱۳۶۱ـ۱۳۶۲). در این دوره پنج گروه کاری در زمینۀ اقتصاد، جامعه‌شناسی، حقوق و علوم سیاسی، روانشناسی و علوم تربیتی تأسیس و نشست‌های متعددی با حضور استادان حوزه و دانشگاه برگزار شد که حاصل آن در قالب ۱۷۹ جزوه منتشر شد.
مرحلۀ دوم (۱۳۶۲ـ۱۳۶۹). این دوره را باید دورۀ رکود نسبی دفتر دانست به‌گونه‌ای که فعالیت آن تنها در انتشار چند اثر انگشت‌شمار خلاصه می‌شود.
مرحلۀ سوم (۱۳۶۹ـ۱۳۷۸). در ۱۳۶۹ دفتر همکاری حوزه و دانشگاه رسماً به‌صورت یکی از نهادهای رسمی همکار با سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی (سمت) درآمد. این امر تأثیر مثبتی در تحول سازمانی و آموزشی ـ پژوهشی دفتر به‌جا نهاد.
مرحلۀ چهارم (۱۳۷۸ـ۱۳۸۲). از آغاز ۱۳۷۸ دفتر همکاری حوزه و دانشگاه به پژوهشکده حوزه و دانشگاه تغییر نام یافت و دورۀ تازه‌ای از فعالیت پژوهشی خود را آغاز کرد. در این دوره علاوه‌بر گروه‌های یادشده، گروه فلسفه و کلام نیز تأسیس شد.
مرحلۀ پنجم (۱۳۸۲ـ۱۳۸۳). در این مرحله پژوهشکده حوزه و دانشگاه به «مؤسسۀ پژوهشی حوزه و دانشگاه» با دو پژوهشکده به نام‌های «پژوهشکدۀ علوم انسانی و اجتماعی» و «پژوهشکدۀ حکمت، تاریخ و دین‌پژوهی» تبدیل شد. همچنین پژوهشگاه در همین راستا موفق به دریافت مجوز دو نشریه تخصصی با عنوان‌های تربیت اسلامی و جستارهای اقتصادی شد که در قالب دو فصلنامه منتشر می‌شود.
مرحلۀ ششم (۱۳۸۳ به بعد). تبدیل مؤسسۀ پژوهشی به پژوهشگاه مشتمل بر سه پژوهشکده: ۱. پژوهشکده علوم اجتماعی، علوم تربیتی و روانشناسی ۲. پژوهشکدۀ تاریخ، فلسفه و مطالعات ادیان ۳. پژوهشکدۀ اقتصاد، مدیریت و حقوق.