پکتین
پِکْتین (Pectin)
هریک از گروه‌های اجسام کربوهیدرات محلول در آب، در دیوارۀ سلولی و بافت درون سلولی گیاهانی خاص. در میوۀ گیاه به دیوارۀ میوه کمک می‌کند که سلول‌های مجاور را در کنار هم نگه دارد. در میوه‌های نارس، ماده‌ای با نام پروتوپکتین وجود دارد که به پکتین تبدیل می‌شود و به‌شکل ماده‌ای محلول در آب در‌می‌آید. در این مرحله، پکتین به شکل‌گیری میوه کمک می‌کند. با رسیدن میوه، پکتین به قند‌های ساده‌ای می‌شکند که به‌کل در آب محلول‌اند و در نتیجه، میوۀ رسیده نرم می‌شود و بعد از آن، در صورت زیادرس‌شدن، شکل خود را از دست می‌دهد. به‌سبب توانایی این ماده در شکل‌دهی به ماده‌ای ژله‌مانند، در صنایع تولید مربا و ترشی و مارمالاد به‌کار می‌رود. به‌سبب همین خاصیت، در صنایع تولید شیرینی نیز مصرف دارد. مواد پکتینی را با دسته‌ای از مواد چند قنده که وسیعاً در آب گرم یا محلول‌های آبی رقیق اسیدها حل می‌شوند، دسته‌بندی می‌کنند. منبع صنعتی تولید پکتین میوه‌های جنس مرکبات است و به مقادیر کمتر از سیب به‌دست می‌آید. مقادیر اندک پکتین در حضور اسیدهای میوه و شکر تولید ژله می‌کند.